Ang mga tao ay pampulitika. Ang "polis" ay tinatawag ng mga sinaunang Griyego bilang lungsod-estado. Gumagamit kami ng "pulitika" para tulungan kaming malaman kung paano mamuhay kasama, at makihalubilo sa, ibang tao, sa malaki at maliit na komunidad.
Ngayon, pinipigilan ang mundo, (isinulat ito noong Pebrero 2021, kaya may petsa ang partikular na pagkakataon, ngunit ang pangunahing tema ay walang tiyak na oras!) upang makita kung talagang sasalakayin (muli) ng Russia ang mapayapang ito. mas maliit na kalapit na bansa ng Ukraine. Ito ay isang kakila-kilabot na problema sa pulitika.
Bakit mayroon tayong ganitong problema sa pulitika? Ito ba ay kasakiman? Pagnanasa sa kapangyarihan at kapangyarihan? Takot sa pagkubkob? Ganap na magkakaibang pag-unawa sa katotohanan? Ito ba ay nasira ang sistemang pampulitika ng Russia, na nagpapahintulot sa ilang makapangyarihang tao na manguna sa isang buong bansa patungo sa kasamaan para sa ilang pakinabang sa kanilang sarili?
Si Dr. Steven Garber ay magtatalo na ito ay nag-ugat sa isang kultural na problema: "Ang kultura ay upstream mula sa pulitika, palagi at saanman," isinulat niya, noong Nobyembre 2016.
Tama siya. Si Ray Blunt, na tumugon sa artikulo ni Dr. Garber, ay sumang-ayon, at idinagdag ito: "Ang kultura, malusog na kultura, ay maaaring maging upstream ng pulitika; gayon din, hindi malusog at may sakit na kultura."
Nagpatuloy si Blunt sa isang kawili-wiling tala tungkol sa mga pagsisikap ni William Wilberforce na wakasan ang pang-aalipin:
"Ang isa sa mga pinaka-kahanga-hangang bagay na ginawa ni William Wilberforce ay ang magsulat ng isang libro. Ang kanyang nag-iisang libro, 'Tunay na Kristiyanismo', ay dumating sa simula ng kanyang sampung taong pagtatangka na baguhin ang kultura ng Britanya - ang mga asal at moral nito - at wakasan ang alipin. kalakalan.... Mula sa paulit-ulit na kabiguan ng naturang pagbabago ay nagmula ang kanyang pinalawig na pagsusuri sa kung ano ang nagpahirap sa Britanya—sa madaling salita, pagiging makasarili.... Isang pagbabalik lamang sa puso ng tunay na Kristiyanismo na nakaangkla sa pagpapakumbaba at pamumuno ng lingkod, nangatuwiran siya, mananatiling isang dakilang bansa ang Britain."
Dito, si Blunt ay talagang kumukuha ng susunod na paglukso upstream. Siya hones in sa relihiyon, tama, sa aming pananaw. Ang relihiyon ay upstream ng kultura. Ito ang dahilan kung bakit malusog o hindi malusog ang isang kultura.
Sa kanyang talumpati sa pamamaalam, binanggit ni George Washington ang mahalagang koneksyon sa pagitan ng relihiyon at pulitika: "Sa lahat ng mga disposisyon at gawi na humahantong sa pampulitikang kaunlaran, ang Relihiyon at moralidad ay kailangang-kailangan na mga suporta." 1
Sa Bibliya, sa Ebanghelyo ni Mateo, itinuro ito ni Hesus,
"Paano ka magsasalita ng mabubuting bagay kung ikaw ay masama? ...mula sa kasaganaan ng puso ay nagsasalita ang bibig. Ang mabuting tao sa mabuting kayamanan ng kaniyang puso ay naglalabas ng mabubuting bagay, at ang masamang tao ay mula sa kasamaan. ang kayamanan ay naglalabas ng masasamang bagay." (Mateo 12:34-35)
Sa Ebanghelyo ni Lucas, sa "Sermon sa Kapatagan", sabi ni Jesus,
"... ang mabuting puno ay hindi namumunga ng masama, ni ang masamang puno ay namumunga ng mabuti.... bawa't puno ay nakikilala sa sarili nitong bunga. bramble bush." (Lucas 6:43-44)
Sa kanyang analytical na paraan, sa "Doctrine of Life" (mula 1763), sinabi ng Swedenborg ang parehong bagay:
"Ang isang taong nagtataglay ng espirituwal na kabutihan ay isang moral at civic na tao dahil ang espirituwal na kabutihan ay nasa loob nito ang esensya ng kabutihan, at ang moral at civic na kabutihan ay nagmula rito." (Buhay 13, Pagsasalin ni Rogers)
Lahat tayo ay naniniwala sa isang bagay! Maaari tayong maniwala na walang Diyos o pangkalahatang layunin, at lahat tayo ay random na pagsasama-sama ng mga molekula na may sariling-imbento na layunin -- at kung paniniwalaan natin iyon, lilikha tayo ng ibang kultura kaysa sa kung naniniwala tayo na mayroong isang Diyos, at isang layunin, at dapat nating mahalin ang ating kapwa. Siguro dapat nating sabihin na "paniniwala ay upstream ng kultura". May something yan. Naniniwala ang mga tao sa... isang siyentipikong materyal na mundo. Walang layunin na katotohanan. Walang layunin na mabuti o masama. "Ito ang aking katotohanan". "Sino lang ako."
Ang relihiyon ay nakakakuha ng masamang rap. Ang ilan sa mga ito ay nararapat... ngunit... teka. Mag-isip ng mabuti. Mukhang mas makatuwiran na may layunin, na ang pisikal na uniberso ay tila pinapaboran ang buhay at katalinuhan, at na, kung tayo ay gising, nakakakuha tayo ng mga kislap ng pananaw sa mga espirituwal na katotohanan.
Ang relihiyon, sa panimula, ay hindi tungkol sa ritwal o mga gusali ng simbahan o mga pari -- ito ay tungkol sa muling pag-uugnay, muling pagsasama sa Diyos na lumikha sa atin. Siya ang "sa itaas ng agos" - ang bukal, ang "dalisay na ilog ng tubig ng buhay" (Pahayag 22:1) sa gitna ng lungsod, Bagong Jerusalem. Siya ang pinagmumulan ng lahat ng pag-ibig at karunungan.
Kung magsisikap tayong marubdob, matapat, at mapagpakumbaba na subukang maunawaan at gawin ang kalooban ng Diyos, kung tayo ay "titigil sa paggawa ng masama, at matututong gumawa ng mabuti", (Isaias 1:16) kami ay tutulong na lumikha ng isang malusog na kultura. Kung lilikha tayo ng malusog na kultura, makakabuo tayo ng malusog na pulitika. Magagawa nating talunin ang ating mga espada bilang mga sudsod, (Isaias 2:4) at "tumira sa kapayapaan". (Isaias 32:18)
Maaari nating dumumi ang ilog, ilihis, damhin, huwag pansinin. O, maaari nating hayaan itong hugasan tayo ng malinis, at subukang magtampisaw sa itaas ng agos, upang galugarin ang mga punong tubig nito.
Mga talababa:
1. 1. George Washington, "Farewell Address, 19 Setyembre 1796," sa The Writings of George Washington, ed. John C. Fitzpatrick, 37 vols. (Washington, D.C.: Government Printing Office, 1931-1940), 35:229
