Caput XII
Jesus lavat pedes discipulorum
1. Et ante diem festum Paschae, sciens Iesus quia venit hora eius ut transiret ex hoc mundo ad Patrem, cum dilexisset suos qui erant in mundo, in finem dilexit eos. 2. Et finita cena, diabolo iam imposito in cor Iudae Simonis Scarioth, ut eum traderet; 3. Jesus sciens, quod omnia dederit Pater in manus Ipsius, et quod exivit a Deo, et iret ad Deum, 4. surgit a cena, et deponit vestimenta sua, et sumens sindonem, praecinxit se. 5. Deinde mittit aquam in pelvim, et coepit lavare pedes discipulorum et extergere linteo quo erat praecinctus. 6. Deinde venit ad Simonem Petrum, qui dicit ei: Domine, tu mihi lavas pedes? 7 Respondit Iesus et dixit ei: “ Quod ego nescis modo, scies autem post haec. 8. Dicit ei Petrus: Non lavabis mihi pedes in aeternum. Respondit ei Jesus, Nisi lavero te, non habes partem Mecum; 9. Dicit Ipsi Simon Petrus, Domine, non pedes meos tantum, sed et manus et caput. 10 Dicit ei Iesus: Qui lotus est, non indiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus; et vos mundi estis, sed non omnes. 11. Sciebat enim tradens eum; propter hoc dixit, non estis mundi omnes. 12. Cum ergo lavisset pedes suos et accepisset vestimenta sua, recumbens iterum dixit eis: Scitis quid fecerim vobis? 13. Me vocatis magistrum et Dominum; et bene dicitis, quia ego sum. 14. Si ergo lavi vestros pedes, Dominus et Magister, debetis invicem lavare pedes. 15 Exemplum enim dedi vobis, ut quemadmodum ego feci vobis, et vos faciatis. 16 Amen, amen dico vobis: Non est servus maior domino suo, neque apostolus maior est eo qui misit illum. 17. Si haec scis, beati es si haec facis.
Praecedens capitulum mox incepit postquam praecepisse religiosis principibus, ut si quis sciret de Iesu ubi, nunciaretur ut caperent eum. Interea iter fecit Iesus in Bethaniam, ubi cenabat cum Maria, Martha, et Lazaro, et quibusdam discipulis. Erat eo tempore ante sex dies Paschae festivitas, et nox ante triumphalem ingressum, Maria unxit pedes Iesu unguento pretiosi, et tersit pedes eius capillis suis. Iudas, qui et praesens erat, conquerebatur, quod Mariae pietatis actio prodigus esset, quod oleum pro trecentis denariis veniri posset, et quod pauperibus daretur. Judae verba, quae in superficie pia et carita- tiae sonabant, longe ab ejus intentionibus diversa erant. Iudas autem in essentia pecunias sibi intendit uti Johannes 12:6).
Iudas hypocrisis, quae fiet una e primoribus in hoc capite sequenti, commemorat hypocrisis scribarum et pharisaeorum, qui foris pii fuerunt, sed intus corrupti. apud Matthaeum, Jesus dicit illis, " Pharisaei caeci, primum mundate intus poculi et patinae " (Matthaeus 23:26). apud Marcum dicit illis Jesus, "Bene prophetavit Esaias de vobis hypocritis, dicens, "Hi labiis me honorant, cor autem eorum longe est a me" (Marcus 7:6-7; Esaias 29:13). et apud Lucam, Jesus dicit illis, " Pharisaei vos mundate foris poculi et catini, intus autem plenus es avaritia et malitia";Luca 11:39).
In tribus primis evangeliis, quae imprimis ad paenitentiam ac reformationem intendunt, intellegi potest plurimum de purgatione primum intus calicis dicere. Hoc a poenitentia incipit. dein reformatio per gradatim aperitionem intellectus. Haec initia sunt antequam homo potest bonum vere bonum facere, bonum a Domino et non a se; Sicut dixit Iesus, cum primum ministerium suum coepit, “Hypocritae! Primum trabem ab oculo tuo remove et tunc perspicies festucam de oculo fratris tui removere" (Matthaeus 7:5). Hoc est quod per purgationem prius interius intelligitur. 1
In Evangelio autem secundum Ioannem maior emphasis est in processu sequenti. Lector admonetur non solum ad agnitionem peccati et ad veritatem discendam, sed etiam ad vitam cognoscendam eruditam. Tantum ergo dici potest hominem totum lotum esse, primum intus per poenitentiam et reformationem, et deinde extra veritatem vitae applicando.
Ideo hic eventus proximus, qui sex dies fit, postquam Maria unxit pedes Iesu, peculiari quadam ablutione est: Iesus pedes discipulorum lavat. Descriptione incipit indeclinabili Iesu erga populum suum. sicut scriptum est, "Nunc ante diem festum Paschae, cum sciret iesus quod ueniret hora eius exeundum de hoc mundo ad Patrem," cum dilexisset suos qui erant in mundo, in finem dilexit eos. Johannes 13:1). Potens haec imago genuini Iesu amoris erga discipulos suos acriter cum Iuda perfidiae opponit. sicut scriptum est in versu sequenti, "Et finita cena, jam diabolus posuerat eam in cor Judae Scarioth, filii Simonis, ut traderet eum." Johannes 13:2).
Dum operatur diabolus in corde Iudae, Iesus a cena surgit, vestimenta deponit, et se linteo accingit. Deinde aquam mittit in pelvim et incipit lavare pedes discipulorum.
Significans est quod Iesus vestimenta deponit. Solum in quolibet evangeliorum tempore legitur de Iesu depositis vestibus. Sicut vestis corpus vestit, ita litterae sacrae scripturae altiorem sensum verbi vestiunt. Iesus ergo vestimenta removens, significat revelationem profundioris veritatis discipulis suis. 2
In diebus illis, lavatio pedis fiebat a servis. Fuisset cogitabile quod rex pedes cujusquam lavaret. Et tamen Iesus, qui modo rex est appellatus, discipulorum pedes lavat. Admiratus quid Iesus facit, Petrus dicit ad Iesum: "Domine, lavas pedes meos ?" Respondens autem Petro interroganti, dixit ei Jesus : Quod ego facio, tu nescis modo : tu autem scis post hoc. Johannes 13:7).
Confusus adhuc dicit Petrus, "Non lavabis pedes meos in aeternum". Johannes 13:8). Iesus respondet: "Si non lavero te, non habes partem mecum". Johannes 13:9). Pergensne malevolens intentionem Iesu, dicit Petrus, "Domine, non solum pedes meos, sed etiam manus et caput". Johannes 13:9). Iesus dicit: « Qui lotus est, tantum pedes lavare debet ». Johannes 13:10).
Ad litteram, cum dicit Iesus, "Qui lotus est, indiget nisi ut pedes lavet," significat id solum quod adiectione indiget pedes, praesertim discipulorum, qui talaria induti sunt et in pulvere ambulantes. viarum. In diebus illis, humanitas erat illis calciamenta removere et pedes lavare antequam aliquis domum ingrediatur. Solum pedes lavari debent, non totum corpus.
Ut semper, verba Iesu plus significant. In scripturis lavatio aquae significat remotionem mali et purificationem a peccato. Verbi gratia, Isaias ait: Lavamini, mundi estote; auferte malum cogitationum vestrarum ab oculis meis. Quiescite agere malum, discite benefacere.Esaias 1:16-17). Si Iesum sequemur, intus et extra emundamur. "Intus" purgamur primo peccati paenitentia, deinde veritatis cognita, et dein volente. Haec est emundatio mentis et cordis. 3
Processus ergo regenerationis intus incipit, sed non ibi finitur. Permittendum est etiam Dominum "lavare pedes nostros." Pedes enim nostri, quia regulariter terram tangunt, correspondent extremis vitae nostrae actibus. Ideo permittere debemus Dominum dirigere et dirigere vestigia nostra. Hoc facimus ambulando in omnibus viis quas Dominus nobis mandavit. Sic "foris" emundamus. sicut scriptum est in hebraeis scripturis viri boni gressus Domini ordinanturPsalms 37:23), et "ambula per omnes vias quas precepit tibi Dominus Deus tuus, ut vivas, et bene sit tibi".Deuteronomius 5:33). 4
Iesus, qui triennio cum discipulis suis fuit, iam appropinquat ad finem ministerii terrestris eius. Cum appropinquat tempus comprehensionis et crucifixionis, Iesus inspicit in ultima et maxime essentialia quae discipulos suos scire vult. Imprimis Iesus eos vult exprimere in extremis vitae suae actibus omnia quae ab Ipso didicerunt. Hoc est quod repraesentatur Iesus discipulorum pedes lavans. Eos per poenitentiae ac reformationis processum assumpsit. Viderunt daemones ejectos, audiverunt Jesum praedicantem, et miracula testantes. Sed tempus est eis applicare omnia quae didicerunt ad vitam. Iesus hoc dicit: « Qui lotus est, non indiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus ». 5
Dicit ergo Iesus: "Sed non omnes mundi estis". Johannes 13:11). Haec verba non solum ad Petrum, sed etiam ad omnes discipulos, praesertim ad Iudam, diriguntur. Hoc est, quia Iesus scit quod hac nocte eum Iudas traditurus est.
Post lavationem pedites
Jesus enim paulisper removit stolas suas, et exemplo magis quam praecepto discipulos docuit. Jesus autem lavacrum complens, induit vestimenta sua, recumbit cum discipulis suis, et dicit: Scis quid fecerim tibi? Johannes 13:12). Absente responso a discipulis, Iesus significationem pedis lavationis explanat. Si ergo ego, inquit, dominus et magister vester lavi pedes vestros, debetis et vos invicem lavare pedes. Exemplum enim dedi vobis, ut quemadmodum ego feci vobis, ita et vos faciatis. Johannes 13:14-15).
Haec verba ad propositum servitutis permanentem in omnibus evangeliis reperiuntur. apud Matthaeum et Marcum, Jesus dixit, "Filius hominis non venit ut ministraretur, sed ut ministraret" (Matthaeus 20:28; Marcus 10:45). et apud Lucam, Jesus dixit, Ego in medio vestrum sum sicut qui ministrat;Luca 22:27). Si Iesus, qui est eorum Dominus et Magister, humiliare se potest ut eis serviat, et ipsi se invicem serviant. 6
Dicit ergo Iesus: Amen, amen dico vobis: Non est servus maior domino suo, neque maior est eo qui misit illum. Johannes 13:16). Ad litteram, hoc facit sensum. Non est servus major domino suo. Altius tamen haec verba novam significationem accipiunt. Vero servire intelligitur. Est, ut ita dicam, servus. Est ut forma per quam amor exprimitur. 7
In hac ergo re Iesus dicit veritatem non esse maiorem dilectionem. Debet exprimere amorem, sicut Iesus amorem declarat, qui ab initio in Ipso fuit. Deus prae nimio amore venit in mundum ut Iesus, Verbum caro factum, ut veritatem doceret. Sicut in sacra scriptura dicitur, misit Deus filium suum. Qui missus est, maior est illo qui misit illum. Non est veritas maior amore a quo est. 8
Sicut in terra divina veritas venit Iesus ministrare. Cum Incarnatione Potentis Dei, Iesus populo Suo servivit inferna subjugando, ne populus amplius ab eorum influxu obrueretur. Sicut divinus medicus populo suo ministravit, claudos ad ambulandum, infirmos ad recuperandum, caecos ad videndum. Hoc fecit Iesus tam in gradibus naturalibus quam in spiritualibus. Sed praecipue Iesus, ut de se ipso Domino et Magistro, populo suo serviebat, docendo eos veritatem ut eam facerent, ac per hoc caelestium bona experirentur. Quam ob rem Iesus hoc facto terminat his verbis: « Si haec scitis , beati eritis si feceritis ea ». Johannes 13:17). 9
Usus
Hoc facto dicit Iesus: "Non est servus maior domino suo". Hoc dum sensum litteralem facit, Iesus aliquid profundius significat. Veritatem significat, quae inservit speciei seu instrumento, per quod amor exprimitur, non esse altiorem aut potiorem amorem. Pro usu, vide quam cupidus sis ad propositum tuum probandum vel argumentum vincendum. Quod cum accidit, maior se veritas quam amor videt. Rectum videtur potior esse genus. ubi relationes dissolvuntur. Non est melius rectum quam genus. Nec melius, quam recte. Tametsi benignitas praeesse debet, non tamen rectitudo omittenda est. Ad primum ergo dicendum quod bonitas et rectitudo simul cooperantur in unum, sicut bonitas et veritas cooperantur in unum. Proximo tempore in dissensione te habes, bonitas et veritas cooperantur ut pares sociis. Memento servus major domino suo. 10
Diabolus et satanas
18. Non de omnibus vobis dico; scio quos elegerim; sed ut impleatur Scriptura : Qui manducat mecum panem, levabit contra me calcaneum suum. 19 Amodo dico vobis priusquam fiat, ut cum factum fuerit, credatis quia ego sum. 20. Amen, amen dico vobis, qui accipit si quem misero, me accipit; et qui me recipit, recipit eum qui me misit. 21 Hæc cum dixisset Jesus, turbatus est spiritu : et protestatus est, et dixit : Amen, amen dico vobis, quia unus ex vobis tradet me. 22 Aspiciebant ergo ad invicem discipuli, hæsitantes de quo diceret. 23 Erat ergo recumbens unus ex discipulis eius in sinu Iesu, quem diligebat Iesus. 24. Innuit ergo huic Simon Petrus, ut quaereret quis esset de quo diceret. 25 Et procidens in pectus Jesu, dicit ei: Domine, quis est? 26. Respondit Jesus : Ille est cui ego intinctum buccellam dabo. Et cum intinxisset buccellam, dedit Judæ Simonis Scarioth. 27. Et post buccellam, introivit in eum satanas. Dicit ei Jesus : Quod facis, fac citius. 28. Hoc autem nemo scivit discumbentium ad quid dixerit ei. 29. Quidam enim putaverunt, quia Judas habebat marsupium, quod dixit illi Jesus: Eme quod opus est nobis ad diem festum, vel ut aliquid det pauperibus. 30. Ille ergo accepto buccella continuo exivit; Erat autem nox.
Sicut incepit hoc capitulum, informati sumus a scriptore quod diabolus iam posuerat in cor Iudam desiderio tradendi Iesum (cf. Johannes 13:2). Ideo nunc dicit Iesus: "Unus ex vobis tradet me" et "Non omnes mundi estis". Dum mirantur discipuli, quis eorum sit traditor, respondet Jesus interroganti, dicens, "Ille est, cui ego intingui buccellam panis dedero". Johannes 13:26).
Hoc modo dum suum proditorem exprimit, Iesus prophetiam quae in hebraicis scripturis dabatur, adimplet. sicut scriptum est: "Et amicus meus, in quo speravi, qui edebat panes meos, levavit contra me calcaneum suum "Psalms 41:9). Unde scriptum est quod, postquam intinxerat Iesus panem, dedit Iudae Simonis Iscariotis. Johannes 13:26). Sic ergo Iesum nominat Iudam traditorem suum.
Duo sunt momenta momenti in processu sententiae Iuda tradendae. Prima est cum "diabolus misit in cor Judae ut Jesum traderet". Johannes 13:2). Secundum autem sic describitur, cum accepisset Iudas buccellam panis, introivit in eum Satanas . Johannes 13:27). « Diabolus », qui primum cor Iudae ingressus est, malas desideria quae in corde nostro oriuntur, significat, et verbum « Satanae », quod postea in eum intravit, falsas mentes quae intrant. Spirituale principium simplex est: mala desideria falsas cogitationes efficiunt. 11
Verum est nos omnes ad caelum nasci cum rationalibus et spiritualibus mentis gradibus quibus explicari et accedere possunt. Simul etiam verum est, omnes inclinationibus ad mala omnis generis nasci. Haec mala agnoscantur, agnoscantur et emoveantur, ut influxus caelestis influere possit. Quod ergo in Iuda accidit, repraesentat id quod in omnibus nobis evenit, quoties malum desiderium oritur. sicut scriptum est: “Dabolus misit in cor suum”. 12
In nobis, oriatur ut cupiditas fallendi, furandi, vel mentiendi, cupiditas ulciscendi, vel inclinatio indulgendi sui ipsius pietatis. Tam damnosum esse potest, quam amaris verbis ulciscendi cupiditas, vel tam perniciosa cupiditas quam malignos rumores spargendi, qui et homicidium spirituale, et falsum testimonium. Essentialiter autem aliquid facere quod est contra praecepta divina, est desiderium.
Hae cohortationes, cupiditates et inclinationes quae in nobis nascuntur, pluraliter vocantur, diabolus. Hae cohortationes sequuntur rationalizationes et justificationes quae confirmant et sustinent illas cupiditates. Haec cogitatio falsa vocatur satanas. Cum malam cupiditatem in voluntate suscepimus, eamque intellectu confirmavimus, pars fit cuius sumus. Habemus quasi mentem nostram. Sciens ergo quod iam Iudas decrevit Iesum tradere, iungens cupiditatem insensato intellectu, dicit ei Iesus: "Quod facis, fac citius". Johannes 13:27). 13
Alii discipuli nesciunt quid Iesus his verbis significat. Quidam putant Iesum interrogare Iudam, qui est eorum thesaurarius, ut plures cibos in convivio emeret. Alii putant quod Iudas aliquid pauperibus meditatur dare (cf Johannes 13:28-29). Haec praeclara fuissent Iudas cito facere, sed haec non sunt quae Iudas in mente habet, et Iesus scit.
Iesus, lux mundi, discipulos suos hortatus est ut in luce ambulent. Sed Iudas eligit hanc lucem repudiare et in tenebris ambulare. Hac de re Iudas in unoquoque nostrum locum illum significat, qui sequi recusat quo Dominus ducit. Sed Iudas consilio rationalitatis dono abutitur ad confirmandam instinctum malae voluntatis. Hunc statum mentis simplicissimae, potissime fieri potest, Scripturae describuntur. sicut scriptum est: Nox erat. Johannes 13:30). 14
Usus
In antecedente applicatione egimus quomodo bonum et verum in unum cooperantur, et quod benevolentia ducat, dum inservit veritas. Sed etiam verum est quod malum et falsum simul cooperantur. cum hoc fit, malum ducit et falsum inservit et confirmatur cupiditatibus acutis ratiocinationibus; Cum igitur in usu adhibito, quandocumque te ipsum habere intentiones contentiones, vel te esse in negativo statu cognoscis, attende falsas cogitationes quae influunt ad intentiones proprias sustinendas et statum negativum iustificando. Hoc est tempus orandi illud ad Dominum. Statim mutare statum tuum non potes, sed cogitationem tuam mutare potes cogitando: "Quae nuntius verus et diligens nunc Deus me vis habere?" Et mores tuos mutare potes rogando: "Quid me Deus facere in hoc statu voluit?" Secus Judas, cui permisit falsum servire malo, permittit verum servire bono, quod scis verum esse; Si veras cogitationes et mores rectos intendunt, novi affectus sequentur. Hoc etiam potentius esse potest cum Dominus permittitis cogitationes vestras ducere et mores vestros dirigere. Cum id facere conaris, praesertim cum id facere non sentias, Dominus potest statum tuum mutare, novos affectus inducere, novamque voluntatem tuam confirmare. 15
"Sicut dilexi te"
31 Cum ergo exisset, dixit Jesus : Nunc clarificatus est Filius hominis, et Deus clarificatus est in eo. 32. Si Deus in Ipso glorificetur, et Deus in Seipso glorificabit eum, et confestim glorificabit eum. 33. Filioli, adhuc modicum vobiscum sum. Quaeretis me, et sicut dixi Iudaeis, quo ego vado, vos non potestis venire; ita nunc dico vobis. 34. Mandatum novum do vobis, ut vos invicem diligatis; sicut dilexi vos, ut et vos diligatis invicem. 35. In hoc cognoscent omnes quia mei discipuli estis, si dilectionem habueritis ad invicem. 36 Dicit ei Simon Petrus: Domine, quo vadis? Respondit Jesus : Quo ego vado non potes me modo sequi : sequeris autem postea. 37. Dicit ei Petrus: Domine, quare non possum te sequi modo? animam meam pro te ponam. 38. Respondit ei Jesus: Animam tuam pro me pones? Amen, amen dico tibi, non cantabit gallus donec ter me neges.
Finito præcedente facto, accepit Jesus panem, intinctum, et dedit Judæ. Hoc modo Iesus Iudam suum traditorem, prophetatus est non solum cum Iesu panem manducare, sed etiam « calcaneum suum » contra Ipsum levare. Accepto pane, quem intinguit Iesus, statim exivit Iudas in noctem Johannes 13:18, 26, 30).
Proxima res incipit a verbis, "Ergo cum exisset". Johannes 13:31). Haec verba referunt ad Iudam Iscariotem, qui in nocte exivit, scilicet ut traderet Iesum in templum potestates et mercedes eius colligendas. Ex una parte hoc obscurum est momentum in vita Iesu. Proditur a suo discipulo, cuius pedes modo lavit.
Sed Iesus longe aliter describit. Cum vidisset opportunitatem ut glorificaret Deum et glorificaretur a Deo, dicit Iesus: “ Nunc clarificatus est Filius hominis, et Deus clarificatus est in eo. Si Deus clarificatus est in eo, et Deus in semetipso clarificabit eum, et confestim glorificabit eum ». Johannes 13:31-32). Haec igitur unio reciproca est. Quoties « gloria » memoratur in Verbo, relate ad Iesum et ad Patrem, ad glorificationem divinae veritatis ( « Filii ») ac bonitatis divinae pertinet unitatem (Pater). 16
Cum plures sunt tribulationes, immo quaedam gravissimae, Iesus aliud definitum et momentum pervenit in processu glorificationis, quo divina humana natura Eius interiori divinitate plene coniungitur, et haec glorificatio per virtutem suam. In hoc glorificationis statu nunc Iesus animum ad discipulos suos convertit dicens: "Puelli, modicum tempus vobiscum ero; Quaeretis me; et sicut dixi iudaeis, 'quo ego vado, vos non potestis venire'. Johannes 13:33). 17
Hoc primum in quolibet Evangelio Iesus relationem suam cum discipulis tamquam Pater identificatus est cum « parvulis ». In hoc statu glorificationis est, quod nunc dicit quo ego vado, vos non potestis venire. Causa est, quia Iesus non loquitur de loco certo, sed de processu interno. Cum Iesu processio una est glorificationis, veritas divina cum bonitate divina in Se coniungens, alius noster est. In nobis, dum summo studio opus est, processus est paenitentiae, reformationis et regenerationis, praesertim conatus vivendi secundum doctrinam Domini. Accedit quod fatendum est nos non posse nisi virtute Dei, sed non nostra. Vere ergo loquitur Iesus, cum dicit quo ego vado, vos non potestis venire. 18
Novum praeceptum
Hoc in loco Iesus, supremus eorum Magister, novam eis tribuit provinciam. Mandatum novum do vobis, inquit, ut diligatis invicem. Sicut dilexi vos, ut et vos diligatis invicem. In hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem ». Johannes 13:34-35).
Per Hebraeas Scripturas, ac etiam per tria prima Evangelia, vox consonis est ut alios sicut nosmetipsos diligamus. Magnus et insignis hic gradus est in nostra spirituali evolutione. Sed mandatum novum nos invitat ut altius ascendamus. In hoc novo mandato sui nulla fit mentio. Discipuli vocantur ut alios non sicut seipsos, sed sicut Iesus eos amet . Nobis, sicut discipulis, non est amor sui generatus. Hic amor non innititur quantum nosmetipsos amamus. sed amor influit et per nos a solo Domino. Ideo dicit Iesus: Mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos. In hoc cognoscent omnes quia mei discipuli estis, si dilectionem habueritis ad invicem ». Johannes 13:34-35). 19
Iesus ergo discipulos ad altiora et nobiliora amore sui vocat. Aliud est enim alios diligere, sicut nos ipsos amamus. Sensum nostram attingit aequalitatis et aequitatis et bonum principium est ad spiritalem progressionem. Vocamur autem ad aliquid superius, ad alium modum dilectionis. Vocamur ut diligamus alios, non sicut nos ipsos, sed sicut Iesus dilexit nos. Unde dicit Iesus: Omnes scient quia discipuli mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem. 20
Esse discipulum
Hoc non prius locutus est Iesus discipulus. Super hoc evangelio dixit Jesus : Si manseritis in verbo meo, vere discipuli mei estis. et cognoscetis ueritatem et ueritas liberabit uos. Johannes 8:31-32). Et nunc, inquit, in hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem.
Hae duae rationes discipuli completivae sunt. Una ratio est permittens amorem Domini influere et per nos uti misericordiam, considerationem et misericordiam. Sed hoc oportet quod sit discipulus secundum secundam rationem. Haec ratio est quae manet in Verbo Domini, veritate discendi, et sapientiae acquirendae. Hoc includit non solum doctrinam Iesu de amore, indulgentia et de sacrificio, sed etiam eius doctrina de abstinentia, disciplina et praeceptis.
Alio modo, caritas, quam erga alios exercemus, pendet a qualitate et quantitate veritatis quas nos haurimus. Hoc modo discipulatus implicat amorem ac sapientiam, bonitatem et veritatem, libertatem et ordinem. Utrumque opus est. 21
Loco novum mandatum, suam significationem et eius vitae applicationem, Petrus sermonem reducit ad id quod Iesus paulo ante dicebat, antequam novum mandatum daret. In illo tempore : Dixit Jesus : Quo ego vado, vos non potestis venire. Novi omnino mandatum, Petrus dicit: “Domine, quo vadis”; Johannes 13:36).
Petrus, sicut ceteri discipuli, solum vagae conscius est gravissimarum proeliis, quae Iesus pugnavit contra inferna ad efficiendam libertatem suam. Nec testantur lectionem crucis - lectionem quae adiuvet ad profunditatem amoris Iesu intelligendam. Utique haec omnia Iesus de Petro et de ceteris discipulis cognoscit. Sed et Iesus scit, quod secundum id quod docuit eos vivant, gradatim veniat tempus, cum et ipsi alios possint diligere sicut ipse dilexit. Ideo dicit Iesus: Quo ego vado non potes me modo sequi, sequeris autem postea.Johannes 13:36).
Cum Iesus dicit: "Quo ego vado, vos non potestis venire," glorificationem suam significat, qua in Eo cum divino amore fit unus. Cum addit Iesus, "Quo ego vado, non potes me modo sequi, sequeris autem postea," loquitur de nostra regeneratione.
Ut homines, nostrum officium est veritatem, quam a Domino accipimus, unire cum bonitate, quae ad veritatem illam pertinet. Hoc utique non possumus ex nobis facere, sed per virtutem quae ad nos a Domino venit. Ita, ut secundum veritatem vivere nitimur, quasi nostro labore, et saepe iteramus, bonitas et veritas in nos iungi incipiunt. Denique hoc fit “secunda natura”.
Qua in re, quanto magis veritas et bonitas in nobis uniuntur, tanto magis renasci dicimur. Hic est processus regenerationis. Et ideo dicit Iesus: Quo ego vado, non potes me modo sequi, sequeris autem postea. 22
Cum adhuc cogitaret Iesum loqui de loco corporali, Petrus reclamat dicens: “Quare non possum te sequi modo? animam meam pro te ponam " Johannes 13:37). Fortia verba haec sunt, Iesus autem scit Petrum ante lucem amittere animos ac negare se etiam Iesum scire. Respondet ergo Iesus interrogationi dicens Petro: Animam tuam pro me pones? Sciens Petrum negaturum esse, deinde addit Iesus, Amen dico tibi, non cantabit gallus donec ter me neges. Johannes 13:38).
Petrus quidem Iesum negabit, sed Petrus etiam ignoscetur, et dies novo aurora erit. Haec est lectio, ex qua omnes cordi esse possumus. Sicut nostra vetus voluntas, cum sui serviens desideriis ac levibus sollicitudinibus superatur et abicitur, Dominus novam in nobis voluntatem aedificat et roborat, praesertim cum verba novi mandati adimplere studemus invicem amantes. sicut Iesus nos diligit. Quod dum facere nitimur, mane est diei novi, galli cantu nuntiatus. 23
Usus
Adhuc, secundum regulam auream operari potes: Fac quod vis ut tibi, vel sic alios tracta ut velis. Specimina nobilia sunt haec, sed mandatum novum te vocat ad altiorem specimen amplectendum. Diliges alios sicut Iesus te amat. Hic amor non est amor sui generatus, nec est amor secundum quem vis alios ad te tractandum. sed amor est qui ad te venit a solo Domino. Propter hoc in eo nihil est "sui". Visum est quandoque in conjugibus, qui injuriam et mortem passuri sunt potius, quam in aliquo noceri conjugis. Aliquando videtur in parentibus, qui deponunt necessitates suas ad curam infantis, qui eos noctu vocat. Videri potest cum extraneus aliquem adiuvare in re difficili ad nullam aliam rem adiuvet quam sit "rectum facere". Haec omnia sunt exempla amoris quasi supereminens sui commodi. Pro usu, hanc rationem discipuli amplectere - alios ama sicut te amavit Iesus. 24
V:
1. Vera Christiana Religio 8: “Agnitio Deum existere ac unum Deum esse universaliter a Deo in animas humanas influit. Influit a Deo in omnes. Hoc patet ex prompta admissione omnium, omne bonum quod est vere bonum et quod est in homine et fit ab homine a Deo est». Vide quoque Caritas 27: “Antequam bonum quod facit est bonum charitatis, primum removendum est malum, quia est contra charitatem; Hoc fit per poenitentiam. Cum malum primum cognoscendum est, ob id quod dimittatur, Decalogus primus Verbi fuit, et in toto Christiano Christiano etiam primus doctrinae Ecclesiae. Omnes initiantur in Ecclesiam quia malum est scire et non facere quia contra Deum est.
2. True Christian Religion 215:4: “Quae bona et vera sunt in sensu litterae Verbi, sunt sicut vasa seu indumenta nuditatis boni et veri, quae latent in sensu spirituali et caelesti Verbi.
3. Arcana Coelestia 9088:3: “In Verbo 'aquae' significant vera fidei per quae homo mundatur et regeneratur, nam per ea removentur mala.
4. Apocalypse Explained 666:2: “Dicitur 'lavare' significat purificari a malis et falsis, quae regenerari. Ideo dicit, "qui lavit" significat purificatum, id est, regeneratum quoad spiritualem, quod est bonum amoris et verum doctrinae. Haec primum recipienda sunt in memoria et intellectu, hoc est, cognoscenda et agnoscenda; Verba, 'non oportet nisi pedes lavare' significat naturale vel externum, quod purificari vel regenerari debet. hoc fit vita secundum praecepta amoris et fidei, hoc est, secundum bona et vera doctrinae e Verbo. quantum hoc fit, tantum purificatur seu regeneratur; nam vivere secundum bona et vera doctrinae ex Verbo, est velle illa et inde facere illa, quod idem est ac affici ab illis et amare illa. inde est quod dicitur quod tunc 'omnis homo mundus est'.
5. Arcana Coelestia 9325:10: “Naturale genus humanitatis est primum recipere verum ex Verbo Domini, sed ultimum est regenerari; et cum regeneratus est, totus regeneratus est; Hoc significatum est per verba Domini ad Petrum, cum lavit pedes discipulorum. Dicit ei Iesus: "Qui lotus est non indiget nisi ut pedes lavet, et mundus est totus".
6. Arcana Coelestia 3441:4: “ipsum verum quoad bonum est servus; Propter quod et Dominus se dicit, Qui servit.
7. caritas 109: “Verum in sua essentia est bonum; et verum est forma boni, prorsus sicut loquela est forma soni. Vide quoque Vera Christiana Religio 753: “omne quale boni formatur per vera; Bonitas est essentia veri; veritas est forma bonitatis. Quae nulla forma, nullam qualitatem habere potest. Bonitas et veritas non magis separabiles sunt quam voluntas et intellectus, seu (ut idem aliter dicam) quam sensus ad aliquem amorem et cogitationem quae ad illum sensum spectat.
8. Arcana Coelestia 5948: “Quaedam vero sunt essentialia et instrumentalia. Agere et producere aliquem effectum essentiale, instrumento ministrari debet, per quod agere potest. et sicut instrumentum est figuratum, ita actus essentialis. Verbi gratia, corpus est instrumentum sui spiritus; externum pro instrumento interni; scientifica sunt pro instrumento veri; et verum est instrumentum boni.
9. De Coelo et Inferno 450: “Angeli unumquemvis amant, ac nihil aliud desiderant quam inservire, docendi, ac ducere in caelum. haec est summa eorum delectatio. Vide quoque De Coelo et Inferno 399: “jucundum cujusvis in caelo est cum aliis communicare jucunda et bona sua; et quia omnes tales sunt in caelis, patet quam immensum est jucundum caeli. talis communicatio procedit ex binis amoribus caeli, qui sunt amoris in Dominum et amoris erga proximum; Deliciarum illorum communicare est ipsa illorum amorum natura; Amor in Dominum talis est, quia amor Domini est amor communicandi omnia sua cum omnibus, quia omnium felicitatem vult. Similis amor est apud unumquemvis illorum qui Ipsum amant, quia Dominus in illis est.
10. Arcana Coelestia 4267: “bonum apud se dicitur "dominus", et verum vocatur "servus," cum tamen etiam "fratres" dicuntur, quia cum bonum et verum conjuncta sunt, bonum se intus manifestat; verum ut in imagine, postea conjunctim ad effectum adducendum. Sed bonum 'dominus' dicitur, et verum 'servus' antequam conjuncti sunt, eo magis cum alter alteri praelatus est. Vide quoque Arcana Coelestia 4269: “verum antequam regeneratur, primum locum obtinet verum, ac bonum secundum, at cum regeneratur, vertitur ordo, ac bonum primo loco est, ac verum secundum. Charitas est basis illorum actionis, dum vitam agunt secundum vera fidei et amoris quae propter illam vitam docent.
11. Apocalypsis Explicata 120: “Quia ab infernis sunt omnia mala et falsa, et una voce dicuntur inferna vel diabolus vel satanas, sequitur quod etiam per "diabolum" significentur omnia mala, et per "Satanam"; omnia falsa. " Vide quoque Apocalypsis Revelata 382: “Falsitas malum comitatur. Causa est, quia malum producit falsum, sicut sol calorem; nam cum voluntas amat malum, intellectus amat falsum, ac flagrat cupiditate justificandi malos, ac malum in intellectu justificatum est falsum mali. Vide quoque True Christian Religion 334:6-8: “lux spiritualis est supra rationale, et infra rationale est lux naturalis; Haec lux naturalis talis est ut homines argumenta suppeditent ad omnia quae libet sustinenda…. Posse autem argumentationes ad id quod quis vult, non est intelligentia. Intelligentia potest videre quod verum sit verum et quod falsum sit falsum, et argumentis ad id confirmandum.
12. Vera Christiana Religio 612: “Cum homines nascuntur, inclinationem habent ad omnis generis mala. Propter hanc inclinationem desiderant ista mala…. Haec desideria inducunt eos ad odiendum eum qui resistit, ut acceptissimum putet adulterium committere, res furtivas furtorum capere, et populum calumniari, quod falsum testimonium perhibet…. Patet ergo quod unusquisque in minima natura infernum nascitur. attamen nascuntur etiam homines, sicut animalia, interiora mentis, quae sunt spiritualia; Nascuntur ad caelum…. Infernum movendum est de via.
13. De Divino Amore et Divina Sapientia 268: “Mala et falsa confirmata apud hominem manent et fiunt res amoris et sic vitae. Argumenta defensionis mali et falsi nihil aliud sunt quam dimissiones boni et veri, et si evadunt, sunt rejectiones illorum; malum enim dimittit et rejicit bonum, ac falsum dimittit et rejicit verum. Causa est, quia omnia quae homo confirmant fiunt amoris et vitae. Amoris materia fit quia unius voluntatis et intellectus materia fit, et voluntas et intellectus omnem vitam constituunt ». Vide quoque Arcana Coelestia 3986:4: “bonum amoris in Deum et bonum charitatis erga proximum, utcumque variae sunt verae et affectiones veri, usque sunt receptivum genuini veri et boni. Aliter prorsus apud illos qui in amore sui et mundi sunt; hi non se a Domino et ad Dominum duci et flecti patiuntur, sed duriter resistunt, nam se ducere cupiunt; et hoc magis cum in principiis falsi confirmatis sunt. Quamdiu tales sunt, non Divinum admittunt.
14. De Divina Providentia 286: “Lex Divinae Providentiae est ut homo ex libero secundum rationem agat, id est, ex duabus facultatibus, quae vocantur libertas et rationalitas. His etiam facultatibus abuti potest, et ex libertate secundum rationem confirmare quicquid personae gratum videtur. Cuius ratio est, quia homo potest aliquid facere rationabile, sive sit rationabile secundum se sive non.
15. Arcana Coelestia 4353:3: “Cum vera in actum transferuntur, gradatim introducuntur in charitatem erga proximum et amorem in Dominum. Actio prima; promptus, atis. Cum enim homines intellectu ad aliquid faciendum aguntur, tunc voluntate sua ad faciendum id ducuntur. Vide quoque Arcana Coelestia 1937:6-7: “Cum homines cogunt se resistere malo et falso, ac facere bonum, est amor caelestis, quem Dominus tunc insinuat, et per quem novum seipsum creat; Vult ergo Dominus, ut appareat hominibus, quod ipsa necessitas sit sua. Hic sensus coactus in altera vita impletur a Domino in immensis jucundis et felicibus; Tales etiam gradatim illustrantur ad videndum et usque confirmandum in veritate, quod non unum atomum se coegerint, sed quod omnia conatus voluntatis eorum, ne minimum impulsus, fuerint a Domino; et quod sicut a se apparuisset, erat ut nova voluntas illis a Domino daretur.
16. Vera Christiana Religio 128: “Postea reliquit Iudas, Iesus dixit: Nunc clarificatus est Filius hominis, et Deus clarificatus est in eo. Si Deus clarificatus est in eo, et Deus in semetipso clarificabit eum et statim glorificabit eum.Johannes 13:31, 32). Glorificatio hic refertur ad Deum Patrem et Filium; unde dicit: clarificatus est Deus in ipso, et in ipso glorificabit eum. "gloria" in Verbo, cum de Domino, significat Divinum Verum unitum Divino Bono. Vide quoque Arcana Coelestia 2011: “Unitio Humanae Domini cum Divina Ipsius, sicut veri boni, ac Divinae Naturae Ipsius cum Humano unitio bonitatis cum veritate. Unio reciproca est. Dominus ipsum verum, quod unitum bono, et bono unitum vero, in se recepit; Divinitas infinita non describi potest nisi quam ipsum bonum et verum; Sic mens humana non errat, dum de ipso bono, et de ipsa veritate cogitat.
17. Nova Hierosolyma et ejus Doctrina Caelesti 155: “Quoniam omne bonum et verum est a Domino, et nihil ab homine; et quia bonum ab homine non est bonum, sequitur quod nullius sit meritum, sed soli Domino. meritum Domini in eo consistit, quod ex propria potentia genus humanum salvaverit; et quod salvet etiam eos qui ab Ipso bona faciunt. Vide quoque De Divina Providentia 116: “Omne bonum et verum est a Domino et nihil ab homine.
18. De Divina Providentia 32: “Hi gradus aperiuntur actualiter apud hominem a Domino secundum vitam suam in hoc mundo, sed non perceptibiliter et manifeste antequam homo ex hoc mundo abit; et quia aperiuntur et postea perficiuntur, homo propius et propius conjungitur Domino. Haec conjunctio per accessum continuam potest crescere in aeternum; et apud angelos crescit; usque ad summum gradum Amoris et Sapientiae Domini nemo angelus attingere potest, immo accedere, quia Infinitus est Dominus, ac finitus est angelus, ac nulla ratio est inter Infinitum et Finitum.
19. Arcana Coelestia 548: “Leges regni Domini sunt veritates aeternae, quae omnes in una magna lege fundantur, ut homines Dominum super omnia et proximum sicut seipsos ament, et nunc si angeli forent, etiam plus quam se. Vide quoque Arcana Coelestia 5850: “si in ordine in quo creati sunt, proximum sicut seipsos amarent; sed magis diligunt proximum quam seipsos, sicut Angeli faciunt.
20. Arcana Coelestia 10490:7: “Quia discipulus Domini est duci ab Ipso et non a se, ita a bonis et vero quae a Domino, et non a malis et falsis. Vide quoque Apocalypse Revealed 325:3: “per "discipulos" intelliguntur omnes qui Dominum colunt et secundum vera Verbi Ipsius vivunt.
21. Arcana Coelestia 3820:2: “qui in veris externis sunt solum commune verum norunt quod bonum fiat pauperibus; Sed non sciunt quomodo discernant qui vere pauperes sunt, minus quod per "pauperes" in Verbo intelligantur spiritualiter. Inde est, quod similiter faciant bona malis et bonis, nescientes quod bonum facere malis sit malum facere bonis, sic enim datur malum medium facere malum bonis. Ergo qui in tam simplici zelo sunt, maximis infestationibus astutiis et fallacibus subjiciuntur. illi contra, qui in veris internis sunt, sciunt quinam sint pauperes, et discernant, et benefaciant omnibus secundum suam indolem. Vide quoque Arcana Coelestia 2189:2: “apud illos qui reformant et regenerant, vita charitatis, quae est ipsa vita caelestis, continue per verum nascitur et crescit; quo plus veri implantatur, eo plus vita charitatis perficitur; Ergo quantitas caritatis quae est apud hominem, attenditur secundum qualitatem et quantitatem veritatis apud ipsum hominem.
22. Arcana Coelestia 10387: “omnis regeneratio fit a Domino per vera fidei et per vitam secundum illa. Vide quoque Arcana Coelestia 9918: “Cum vita hominis est secundum doctrinalia, doctrinalia quae sunt veri fiunt fidei, et quae sunt boni, fiunt charitatis, ac vocantur spiritualia; Quod cum fit, ab externa seu naturali memoria virtualiter evanescunt, et quasi instincti videntur, quia in hominis vita sunt insita, sicut aliquid frequenti usu fit natura secunda ». Vide quoque True Christian Religion 613:2: “Similiter fit regeneratio, sicut infernum reponitur et secernitur e caelo; Prima nostra natura — qua nascimur — in minima sumus infernum. Secundum naturam nostram, natura, quam a secundo partu trahit, in minima caelum sumus.
23. Apocalypse Explained 187:2: “In Verbo 'nox' significat statum nullius fidei et nullae charitatis. Et galli cantus primo diluculo significat initium status novi cum oriuntur fides et charitas. hoc est, cum homo amat vera, et ab illis vult reformari.
24. Arcana Coelestia 548: “Leges regni Domini sunt veritates aeternae, quae omnes ex una magna lege innituntur, quae Dominum super omnia ament, et proximum sicut se ipsos, immo plus quam se; quid facere debeant…. Mirantur, quod talis amor in caelo sit, et quod possit amare proximum plus quam se, audientes quod amandi sint proximum sicut se. Talis amoris possibilitas patet ex amore conjugiali apud quosdam, qui permittunt mortem potius quam laedantur conjugis; tum etiam ex amore parentum erga liberos, quod mater famem magis sustineat quam infantem famem videant…. Ac denique ex ipsa amoris natura eius possibilitas constat, quae suum gaudium percipit quod aliis inservit, non sui ipsius causa, sed amoris sui causa ». Arcana Coelestia 1594: “Dum angeli et homines vitam amoris mutui vivunt, Dominus dat illis sensum caelestem autonomiae, ut videatur illis quod bonum faciant ex se. Sed qui se amant, admittunt et credunt nullam bonitatem nec veritatem suam esse, sed omnia ejus Domini. amare alium sicut se, et prae- cipue amare alium quam se (sicut angeli faciunt) est donum a Domino, sicut etiam admittunt et credunt."
