Caput XV

---

De Vitis et Ramis

---

1. Ego sum vitis vera, et Pater meus vinitor. 2. Omnem palmitem in Me non faciens fructum, aufert eum; et omnem, qui fructum affert, putat eum, ut fructum plus afferat. 3. Iam vos mundi estis propter sermonem quem locutus sum vobis. 4. Manete in Me, et Ego in vobis; sicut palmes non potest fructum ex se facere, nisi manserit in vite, jam non potes, nisi manseris in Me. 5. Ego sum vitis, vos palmites; qui manet in Me, et Ego in illo, hic fert fructum multum; quia sine Me nihil potestis facere. 6 Si quis in me non manserit, mittetur foras sicut palmes et aruit; et colligunt eos et in ignem mittunt, et ardent. 7. Si manseritis in Me, et verba mea in vobis manserint, quodcumque volueritis petetis, et fiet vobis. 8. In hoc glorificatus est Pater meus, ut fructum multum afferatis, et discipuli mei eritis.

---

Nuntius capitis praecedentis imprimis consolationis et consolationis fuit. Incipiens verbis firmis, "Non turbetur cor vestrum." Jesus dixit discipulis suis, quod paraturus esset eis locum, et Spiritum Sanctum cum eis daturum. Haec de multis promissionibus et cautionibus, quae Iesus valefaciens sermonem fecit, incepit. Dixit autem eis Jesus : Creditis in Deum. et in me credite.Johannes 14:1). Etsi cor eorum turbatum est, Iesus discipulos suos adhortatus est ut in Ipsum crederent, in eo spem collocarent et in eum fidem haberent.

Fides, quamvis sit fundamentum, plus tamen est quam credulitas. Vera fides in vita nostra exprimenda est, praesertim in actu amoris servitii. Alioquin est sicut semen quod non est plantatum. Numquam frueris. Unde, cum primam sermonis sui partem concludit Iesus, dicit discipulis suis: Surgite, eamus hinc.Johannes 14:31). His verbis Iesus discipulos suos hortatur ut non solum in fide acquiescant, sed ut fidem in fructuosam actionem surgant ac transferant. Sicut dicit in versu sequenti, Ego sum vitis vera, et Pater meus vinitor. Omnem palmitem in Me non ferens fructum, aufert; et omnem qui fert fructum putat ut fructum plus afferatJohannes 15:1-2). ¹

Vineae simulacrum magni momenti est. Singulis annis, ante initium sequentis temporis crescentis, per vineam vinitor percurrit, prius ramos mortuos purgare, deinde vivos putare, ut plus fructum afferant. Sicut singulis annis vinea purgari debet antequam novum incrementum incipiat, verbum quod Iesus locutus est in discipulis suis effectum habuit emundandi. Sicut dicit Iesus, "Iam vos mundi estis propter sermonem quem ego locutus sum vobis".Johannes 15:3).

Jesus multa discipulos suos docuit. Vita plusquam ambitione et lucro esse docuit. docuit eos de regno caelorum et de his quae prohibere quominus experiantur. Maxime eos docuit fidem veram esse de credendo in Deum et de mandatis observandis. Ad summam, sciunt quid. Hac de re munda sunt.

Sed si vita eorum fructum ferat, necesse est doctrinam Iesu cordi capere et eas vivere. Hoc faciens, non solum in cogitatione, discipuli cum Iesu coniuncti manebunt. Influet ejus amor, sapientia et potestas, et per illa sicut succus vitis in palmites. Dicit eis Jesus : Manete in me, et ego in vobis. Sicut palmes non potest facere fructum nisi manet in vite, non potestis vos facere, nisi in me manseritis».Johannes 15:4). ²

apud Matthaeum, Marcum et Lucam, Jesus loquitur de "fructu vitis" in administratione Sanctae Cenae; In singulis illis tribus primis Evangeliis dicit Jesus discipulis suis, " Non bibam amodo de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam vobiscum novum in regno Patris mei " (Matthaeus 26:29; vide quoque Marcus 14:25 et Luca 22:18). In evangelio secundum Ioannem tamen Iesus nihil de fructu vitis bibendo aliquando in regno Patris sui dicit. Sed dicit discipulis suis: Ego sum vitis, vos palmites. Qui manet in Me, et Ego in illo, fructum multum afferet. Sine me enim nihil potestis facere”Johannes 15:5).

Haec verba non sunt plebeii hominis, aut etiam valde evoluta. Haec sunt verba eius qui dixit: Ego sum via, veritas et vita. nemo venit ad Patrem nisi per meJohannes 14:6). Verba sunt eius qui dixit: Qui vidit me, vidit et Patrem.Johannes 14:9). Haec sunt verba eius qui dixit: Quia ego vivo, et vos vivetis.Johannes 14:19).

Iesus deinde hanc admonitionem addit: « Si quis in me non manserit, mittetur foras sicut palmes et aruit; et colligunt eos et in ignem mittunt et ardent.Johannes 15:6). Ad litteram sumptum, hoc sonat comminatio poenae aeternae in ignibus gehennae. Penius tamen haec vox « collecti et missum in ignem et incensum » refertur ad vitam quae cupiditatum suarum ardet. Hoc includit "ardentes" cupiditate, "ardentes" cum ira, "combusti" cum non offendimus, et "exustis" sentimus, quia in Domino non quiescimus. Hic est sensus spiritualis ignis. ³

Rami mortui lignis utiles essent, sed fructum ferre non possunt. Nec possumus, nisi Domino coniuncti sumus. Hac de re parabola de vite et palmitibus admonet contra vitam quae in sola studio cupiditatum mundanarum et sui desiderii delectatio intenditur. Etsi valde fructuosi videmur, si Dominus non est in nostro labore, mortui rami sumus. Ideo Iesus has conatus comparat ramo ab arbore avulso et in ignem misso. ⁴

Haec parabola non est tantum valida admonitio contra febricitantes saecularium ambitiones sine requie in Deo. Est etiam cautio contra otium. Cum Verbum docet quod in caelo a laboribus nostris quie- amus, non significat nos otiosi esse. Simpliciter significat nos in Deo quiescere, quam ex se laborare, quaecumque agimus. Hac parabola, sicut multis aliis in locis, Iesus discipulos suos non ut otiosos, sed potius fructuosos esse hortatur. Causa est, quia gaudium caeleste in usu est. Locus est et status mentis, ubi Deus in nobis operatur et per nos ut fructum afferamus. ⁵

---

"Pater meus vinitor"

---

Cum Iesus se veram vitem describit, Patrem suum ut vinitorem significat. Iob vinitoris vineam curare est, ut vites optimae valetudini caveat, ita ut fructum conservet. Hoc includit regulariter ramos mortuos resecans et ramos bonos falcando, ut plures fructus producant. In vita nostra exscindendae sunt cupiditates et falsae cupiditates, quia nullam vitam a Domino in illis habent; Rami mortui simpliciter sunt. Odium, vindicta, et crudelitas sunt quidam rami mortuorum, qui exscindi debent et in igne cremari. Eodem tempore, forte aliquae utiles cupiditates et cogitationes, quae putatio egent. Puta solitum est superbiam sentire in bonis quae agimus. In via tamen videre possumus quod gaudium intrinsecum est in re utili, sive recompensatur sive non cognoscatur pro his quae agimus. Tandem videmus et intelligimus quod omne bonum sit a solo Domino, quod sit Dominus in nobis qui bonum facit, et etiam in gaudio quod sentimus. In hoc statu jam non est de superbia, aut honore, aut remuneratione. Sed supplices dicimus: Gratias tibi, Domine. ⁶

---

Regeneratio et glorificatio

---

Processus tollendi ramos mortuos et bonas putationes, tunc ad nostram regenerationem. Quidquid in nobis inutile est, id est, desideria et cogitationes, quae ad mortuos fines ducunt, misericorditer auferet Dominus. Et quicquid in nobis utile est vel in potentia habet, Dominus putabit ut in utilia et fructuosa singula crescere possimus. Hoc etiam verum est de processu glorificationis Domini. apud illum, propagines mortui erant ad mala omnis generis, quae per humanam nativitatem hereditavit. Hae inclinationes in vita sua exscindendae, tanquam rami mortui. Inde est, quod omnis impetus ab infernis aliam partem hereditatis Ipsi agere permiserit, sensim exuendo omne falsum et omnem inclinationem ad malum, sic ut reparari posset cum sua anima; ⁷

Sciendum tamen est processum glorificationis Iesu non prorsus esse simile ac processum regenerationis nostrae. In Iesu, amor divinus in Ipso, quem « Patrem » appellavit, ut in omni certamine tentationis praevaleat. Ex hoc divino amore, qui erat ipsa anima, Jesus potuit recipere perceptiones divinas, quibus facultas discernendi inter falsum et verum, malum et bonum.

Propter has divinitus perceptiones ab interiori datas, Jesus continue Se separare potuit a malo et falso, dum recipiens bonum et verum; Hoc per totam vitam usque ad crucem fecit. Secans ac putatio, quae nonnisi propter divinae veritatis perceptiones, ex divino amore in Ipsum profluentes, fieri potuit. Inde est quod Iesus dicit, "Pater meus vinitor est." ⁸

Dissimilis Jesus, non habemus animam divinam. Sed habemus animam ordinatam ad recipiendum ea quae sunt a Deo per verbum eius. Vitis non sumus, nec vinitor sumus. Simpliciter rami sumus, qui id quod a Deo influit, ut fructum afferamus, accipimus. Quamdiu in eo manemus, et in nobis manet, veritas et bonitas eius in nos influent discretione et virtute vincendi in pugnis tentationum inevitabiliter faciem.

Quam ob rem mala et falsa, quae tamdiu progressum nostrum impediunt, abscindentur, et omnia bona et vera in nobis putabuntur, id est, longius progressa, ut fructuosiores fiamus. Sicut dicit Jesus, "Si manseritis in me, et verba mea in vobis manserint, quodcumque volueritis petetis, et fiet vobis"Johannes 15:7).

---

"Mei eritis discipuli"

---

Finis ergo fructus est. Nemo nostrum fructum producere potest. Solus Dominus hoc facere potest. Sed si fonti cohaerentes manemus, "fructum" ferre possumus, sicut et rami arboris partem fructiferam. In quantum hoc facimus, glorificamus Patrem nostrum in caelis. Sicut dicit Jesus, "In hoc glorificatus est Pater meus, ut fructum multum afferatis."Johannes 15:9). Ex amanti corde alios servientes, per veritatem quae dedit nobis Iesus, id est quod gloriam affert Deo. Haec includit sincere, honeste et diligenter opus occupationis suae. Hoc est, quomodo fructum afferamus. ⁹

Huic addit quod ait: Sic eritis discipuli mei. Hoc est tertio in evangelio quod locutus est Iesus de eo quod vult esse discipulum suum. Prima occasio fuit in capitulo octavo, cum dixit Jesus, Si manseritis in verbo meo, vere discipuli mei estis. et cognoscetis veritatem et veritas liberabit vosJohannes 8:31-32). Hic emphasin est de reformatione intellectus. Verum est. secundo, capitulo tertio, postquam Jesus laverat pedes discipulorum suorum. In illo tempore dixit eis Jesus : In hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem.Johannes 13:35). Hic emphasis est in progressione novae voluntatis. Est de amore . Et nunc, in quinto decimo capite, Iesus iterum ad propositum redit, quid fiat discipulus. In hoc est, inquit, clarificatus est Pater meus. "Ut fructum multum feratis; sic discipuli mei eritis" (Johannes 15:8). Hic emphasin manet in Domino ut utilem vitam agat. Est de servitio . Discipuli ergo efficimur, cum veritas Domini et caritas Domini in nobis conveniunt, ut "fructum" in aliqua specie utilitatis serviamus. ¹⁰

---

Usus

---

Passim dicitur quod debes, Crede tibi, Crede in te, et sequere cor tuum. Dum hae affirmationes hortari possunt, si Deum relinquunt, inanes esse possunt platitudes. Id est, quod cor nostrum, sibi relictum et sine veritatis ductu, suas rationes generabit ad iustificandum quidquid natura inferior desiderat. Hinc est quod Iesus ait: "Si manseritis in me, et verba mea in vobis manserint , quodcumque volueritis petetis, et fiet vobis" (Ibid., 14).Johannes 15:7). Quo in casu, cum Iesu verba in nobis sunt, cor nostrum eiusque desideria sequi possumus. Sicut scriptum est in hebraicis scripturis « spera in domino et fac bonitatem ... et desideria cordis tui dabit tibi »Psalms 37:3-4). Applicando ergo diligenter de accipiendis dictis vitii non connexis. Sicut dicit Iesus, “Ego sum vitis, vos palmites…. Sine Me nihil potestis facere" (Johannes 15:5).

---

Amor unus Alius

---

9 Sicut dilexit me Pater, et ego dilexi vos; manete in dilectione mea. 10. Si praecepta mea servaveritis, manebitis in dilectione mea, sicut ego Patris mei praecepta servavi, et maneo in eius dilectione. 11 Haec locutus sum vobis, ut gaudium meum in vobis permaneat, et gaudium vestrum impleatur. 12 Hoc est praeceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos. 13. Maiorem hac dilectionem nemo habet, ut animam suam ponat quis pro amicis suis. Vos amici mei estis, si feceritis quae ego praecipio vobis. 15. Iam non dicam vos servos, quia servus nescit quid facit dominus eius; vos autem dixi amicos, quia omnia, quae audivi a Patre meo, nota feci vobis. 16 Non vos me elegistis, sed ego elegi vos et posui vos, ut vos eatis et fructum afferatis, et fructus vester maneat, ut quodcumque petieritis Patrem in Nomine meo, det vobis. 17. Haec mando vobis, ut diligatis invicem.

---

Praevalens doctrina Iesu de vite et de ramis admonitio est nos necessario manere ad vitem conexos, si fructum afferamus. In hac altera sectione sermonis. Iesus ulterius pertractat quid id perseveret quod viti coniungitur. Sicut dilexit me Pater, et ego dilexi vos; manete in dilectione mea. Si praecepta mea servaveritis, manebitis in dilectione mea, sicut ego Patris mei praecepta servavi et maneo in eius dilectione”Johannes 15:9-10).

Clavis igitur ad vitem connexum manendum est praecepta servare — id amoris facere. "Si mandata mea servaveritis," inquit Jesus, "in dilectione mea manebitis." Quam ob rem plenitudinem laetitiae experiemur. "Haec locutus sum vobis, inquit Jesus, ut gaudium meum in vobis sit, et gaudium vestrum impleatur" (Johannes 15:11). Utique ut discipulos suos attingat, Iesus Eius instructionem iterat de iis quae in vite coniuncta permaneant. Hoc est, inquit, praeceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos.Johannes 15:12).

Hoc ipsum est quod dixit Iesus discipulis suis postquam lavit pedes eorum. Hic iterum repetit. Hue addit haec verba: Maiorem caritatem nemo habet, quam animam suam pro amicis suis.Johannes 15:13).

Verbum quod hic "vita" interpretatur, psychēn est (ψυχὴν) quod etiam anima, mens, vel spiritus interpretari potest. Hoc nos altius accipit. Suadet ut « animam nostram ponere » non solum ad vitam nostram in acie corporali ponere. Vocamur etiam ad pugnam spiritualem, ubi omnem negativam affectionem et contentionem deponimus. Hoc includit, sed non limitatur ad odium, indignationem, misericordiam, invidiam, contemptum, metum. In genere, vitam nostram ponere est libenter amores nostros sui et mundi subiicere, qui magno nobis videntur, multo maiore amore, amore Dei et proximi. Hoc est quod significat animam nostram ponere pro amicis nostris. Non est maior amor. Dicit ergo Iesus: "Vos amici mei estis, si feceritis quae ego praecipio vobis".Johannes 15:14). Necessitudo cum Deo simplici oboedientia incipit. Sed tempus est, quo iam non facimus quod Deus ex sola obedientia iubet. Sed intelligere incipimus. Rationem videmus in verbis Dei. Sensum nos facit. Dicit ergo Jesus : Jam non dico vos servos, quia servus nescit quid faciat dominus ejus. vos autem dixi amicos quia omnia quae audivi a Patre meo nota feci vobisJohannes 15:15). ¹¹

Cum nostra spiritalis progressio pergit, non solum ratiocinationem in verbis Iesu, sed etiam bonitatem in Eius veritate incipimus videre, praesertim cum veritatem illam vitae nostrae applicamus ac mutationes interiores eveniunt experimur. Sicut in amore Dei et in aliis crescimus, hic amor manifestat in vita nostra ut utile obsequium. Hoc cum animadvertimus totum hunc processum, oboedientiam, intellegentiam, amorem — a Domino factum esse, non nostrum. Unde dicit Iesus in versu sequenti, " Non vos me elegistis, sed ego elegi vos et posui vos ut eatis et fructum afferatis, et fructus vester maneat".Johannes 15:16). ¹²

Dum species est, quam nos Deum elegimus, veritas est, Deum semper adfuisse, placide et suaviter suscipiendum hortatus est. Ipse Dominus fuit, qui primus processum initiavit et per eum nos perducit. Secreto, sine conscientia nostra, Dominus in nobis per totam vitam operatur. Dominus in infantia nostra et infantia occasiones dedit nobis ut parentes, carelatores, magistros, siblings et collusores amandi. Sic nos elegit, antequam eum eligeremus. ¹³

In optimis civitatibus nostris parentibus placentes delectavimus, sive picturam illis trahebat, adiuvans ad oblectamenta pascenda, sive ad culinam pavimentum verrens. Fuere momenta, cum compatiebamur aliis, nugas feliciter communicavi, vel benedictionem ante prandium humiliter dixere. Possunt etiam aliquando fuisse cum amavimus et munivimus, ut cum sedebamus in gremio parentis fabulam audientem, vel cum avis in ambulatione manu teneremus, vel cum obdormivimus in brachiis matris nostrae. SOPIO seu orationem cecinerunt. Hae impressiones tenerae nunquam amittuntur. Nam in perpetuum possunt permanere. ¹⁴

Simplex modus ad has beatos status referendi qui in aeternum manere possunt, est eas « maneas » vocare. Sed hoc non debet confundi cum communiori vocabulo, quod residuum cibum, vel veterem reliquiam, vel corpus defuncti animalis vel personae suggerit. In sensu supremo et sanctissimo, vox "reliquiae" applicat ad omnem statum boni et veri in nobis, status, qui gratis infantibus ac liberis nobis donatae sunt, status mirabiliter a Domino in nobis conservantur ac manebunt in toto nostro. vita. Per eos capaces efficimur veritatem a Domino. ¹⁵

Liberos has civitates gratis accepimus. Tempus autem advenit, cum petere debemus ut has civitates amantes recipiamus et qualitates earum quae adiuvant ut fructum ferre perseveremus. Dicit ergo Iesus: « Quodcumque petieritis Patrem in nomine meo, det vobis ».Johannes 15:16). ¹⁶

Nomen Domini sunt qualitates eius apud nos. Ut autem huiusmodi qualitates nostras faciant, necesse est ut eas scienter exerceas donec nostra nova fiat natura, seu altera, ut ita dicamus. Qua de causa Iesus hanc sectionem sermonis frequenti repetita admonitione concludit: « Haec mando vobis, ut diligatis invicem » (Ps 68, 24).Johannes 15:17).

---

Usus

---

Saepius in hac portione sermonis valedicendi est praeceptum ut diligatis invicem. Amor Domini nonnisi per continuam se invicem diligendi consuetudinem fieri potest pars nostrae naturae novae, superioris. Dum ad credendum tendimus nos “populos plerumque bonos” esse, hoc tantum est, quia Dominus a nativitate nobis boni ac veri reliquiis donatus est. Sed haec dona non prius in partem nostram fiunt donec ea scienter et continenter utamur. Ergo omni occasione agendi ad amandum cogitationes et intentiones adhibita adhibita applicatio. Ut te adiuvet in processu, ad memoriam revocemus « manet » eos beatos status, qui in vobis reconditi sunt. Tempora haec comprehendere poterant, cum parentes, carelatores et amicos sponte amasti, quandoque cum amares, curaris, et protegis, et quandoque sensisti praesentiam Dei in vita tua. Revocatio certarum memoriarum profutura erit. His cogitationibus te imple, memorans quod hi status laetitiae caelestis praenuntiantur, quoties experieris, quod Iesu mandatum exerces, « se invicem diligas ».

---

"Oderunt me Sine causa"

---

18 Si mundus vos odit, scitote quia me priorem vobis odio habuit. 19. Si de mundo essetis, mundus quod suum est diligeret; sed quia de mundo non estis, sed ego elegi vos de mundo, propter hoc odit vos mundus. 20. Mementote sermonis quem ego dixi vobis, Non servus major domino suo. Si me persecuti sunt, et vos persequentur; si sermonem meum servaverunt, et vestrum servabunt. 21 Sed haec omnia facient vobis propter nomen meum: quia nesciunt eum qui misit me. 22 Si non venissem et locutus fuissem eis, peccatum non haberent; nunc autem non habent speciem pro peccato. 23 Qui me odit et Patrem meum odit. 24. Si opera non fecissem in eis, quae nemo alius fecit, peccatum non haberent; nunc autem et viderunt et oderunt et me et Patrem meum. 25 Sed ut impleatur Verbum quod scriptum est in Lege eorum: Odio habuerunt me gratis.

---

Cum Iesus sermonem suum valedicere coepit, eius nuntium consolationis et securitatis verbis implevit. Deinde adhortatus est discipulos suos in ipso manere, sicut palmes in vite manere debet, ut fructificaret. Dicebat etiam quod via sibi coniuncta servaret mandata eius, et praecipue ut diligerent se. Iesus his omnibus docet scientes, quod magnae difficultates praecedunt, et pro ipso, et pro discipulis eius. Dicit ergo eis Jesus : Si mundus vos odit, scitote quia me priorem vobis odio habuit.Johannes 15:18). Ad litteram, Iesus dicit futuros esse homines qui discipulos odio habebunt propter voluntatem Eum sequendi et nuntium eius annuntiandum. Reapse historia refert multos Christianos crudeles persecutiones passos esse. Stephanus, unus ex primis discipulis Iesu, lapidatus est Acta Apostolorum 7:56-60), Iacobus frater iohannis gladio peremptus est Acta Apostolorum 12:2), Petrus carceri mancipatus est Acta Apostolorum 12:3-6), et Johannes in insulam Patmos vocatam relegatus est Apocalypsis 1:9).

Altius, Iesus loquitur de genere persecutionum internarum, quas experimur, dum studemus vivere secundum nostram fidem in Ipsum et in Eius doctrina. Non facile erit certamen ad superandas hereditates nostras et ad malas inclinationes acquisitas. Omnis gressus in sursum progrediens, aequali et opposito tendentia ad nos reducendum occurret. Quatenus moleste erimus nostris perniciosis affectibus, cogitationibus, ac moribus, etiam normalibus, eo gravius erit nos e manibus excutere. Mundanae cupiditates ac dubia immobilia pugnabunt contra aspirationes spirituales et fidem in Deum.

Iesus autem discipulis suis persuadet, quamdiu illum sequi perseverant, non his desideriis et dubiis regi. Nihilominus tamen opponuntur. Sicut dicit Iesus, « Si de mundo essetis, mundus quod suum est diligeret; sed quia de mundo non estis sed ego elegi vos de mundo propter hoc odit vos mundusJohannes 15:19).

Commemorat ergo eos ex praecedente doctrina, cum de eis diceret quare vellet lavare pedes eorum. Iterum repetens, sed in hoc novo contextu, Iesus dicit: "Non est servus maior domino suo".Johannes 15:20; vide quoque Johannes 13:16). In praecedente loco dixit Iesus quod si ipse dominus et magister eorum vellet lavare pedes suos velle se invicem lavare pedes. In hoc novo contextu, Iesus dicit quod si persecuturus est, discipuli intellegunt se etiam persequendos esse. Sicut dicit Iesus: Si me persecuti sunt, et vos persequentur;Johannes 15:20).

Sicut uenit Iesus pro ueritate qua uenit docere, sic persecutionem discipuli persequentur. Persecutio autem fit ab exteriori et interiori. Foris enim erunt homines, qui hoc discipuli dicant violenter obsistere, sicut scribæ et pharisæi contra Jesum, et cogitabant eum occidere. simul etiam malignis spiritibus, qui oderunt veritatem, interna oppositio erit. Ceterum, luce veritatis eis affulgente, mali spiritus vel pro vita sua fugient vel repugnent crudeliter, eam lucem exstinguere conantur. Sicut superius in evangelio isto scriptum est: "Omnis qui malum agit, odit lucem et non venit ad lucem, ut non arguantur opera eius."Johannes 3:20). ¹⁷

Clarius in nota, Iesus addit: « Si sermonem meum servaverunt, et vestrum servabunt ».Johannes 15:20). Cum graves persecutiones erunt ab iis qui veritatem odio habent, acceptio quoque grata erit illis qui veritatem amant. Hoc non solum verum est in plano exteriore vitae nostrae, sed etiam in interna. Civitates sunt in nobis qui in veritate audienda gaudebunt. Haec omnia quae in corde nostro credidimus vera esse, alere, munire, sustentare erit. Bonum semen, cum ceciderit in terram bonam, fructum bonum facit.

Haec bonitas interior, ut praediximus, donum est a Domino quod « manet ». In infantia nostra et in primis annis gratis nobis datum est, ut cum ad nos venitur, veritatem recipere valeamus. Sunt etiam alia momenta in vita nostra, cum reliquiae penitus infixae boni excitantur, ac novae reliquiae, imprimis ad intellectum veri pertinentes, latenter insita sunt. ¹⁸

Hae reliquiae, seu impressiones sanctae, gratis donantur et nunquam auferuntur. Sive eos nomine misericordiae, gratiae, amoris, pietatis, sive pietatis appellamus, ea sunt omnia « nomen Domini », attributa et qualitates Dei nobiscum. Etiam corruptissimi singuli restant. Infeliciter has teneras qualitates in se adeo suppresserunt, ut in eis virtualiter nullae sint reliquiae.

Caritatis expertes, nomen Dei oderunt, id est, qualitates Dei. Et determinantur quicunque audet eis communicare veritatem persequendi. Tali condicione loquens dicit discipulis suis: "Sed haec omnia facient vobis propter nomen meum, quia nesciunt eum qui misit me".Johannes 15:21).

Iesus discipulis suis dicit quod homines corrupti nesciunt, nec scire volunt, quid sit veritas, quid amor, vel quis Deus. Et hoc est quod dicit non cognoscunt eum qui me misit. Hoc factum est per totum Iesu ministerium. Cum Iesus per verba factaque suam naturam divinam revelavit, a scribis et pharisaeis violenter adversatus est. Cum peccata dimitteret, eum blasphemiae accusaverunt. Cum sanaret Jesus infirmos, accusabant eum sabbato. Nihil Jesus dixit vel fecit eis persuadere.

Dicit ergo nunc Jesus : Si non venissem et locutus fuissem eis, peccatum non haberent, nunc autem excusationem non habent de peccato suo.Johannes 15:22). Scribae et Pharisaei solum noluerunt ea credere quae Iesus dixerat; nec eius virtutibus movebantur. Odium tam verum quam amor ex quo fortior fuit. Sicut dicit Iesus, "Qui me odit et Patrem meum odit" (Johannes 15:23).

Ad litteram, Iesus loquitur de scribis et pharisaeis, qui eum oderant, quia verba eius et facta eius hypocrisin et corruptionem exposuerunt. Ante Iesu adventum conservaverunt suam potestatem et timebant populum propter rigidam scripturarum interpretationem, praesertim per imaginem Dei irati, puniendi et ulciscendi.

In hoc evangelio claruit Jesus de vitiositate scribarum et pharisaeorum. omnibus etiam veritatem ostendit, sed non est quod volunt audire. Utique, quod nescimus, nullus nostrum tenetur author. Cum vero praesentati sumus, et cum veritas Dei amore plena clarescit, alia condicio est. Si avertimus dicentes, "Non est hoc quod volo audire," praesertim quia non sustinet desideria inferioris naturae, attulimus in nos damnationem nostram. Sicut dicit Iesus: Si opera non fecissem in eis quae nemo alius fecit, peccatum non haberent; nunc autem et viderunt et oderunt et me et Patrem meum.Johannes 15:24).

Cum Iesus hanc suae valedictionis partem concludit, discipulis suis confirmat haec omnia fore, quia opus est ut Scripturas impleat. Sicut dicit Iesus, "Sed haec omnia adimplere quod in Lege scriptum est: "Odio habuerunt me sine causa" (Johannes 15:25). Quod dicitur, Odio habuerunt me sine causa Psalms 35:19 ubi scriptum est: Non supergaudeant mihi inimici mei gratis, et qui oderunt me gratis. Iterum, in Psalms 69:4 scriptum est: "Qui oderunt me gratis, numerant capillos capitis mei" Psalms 109:3 scriptum est: Circumdederunt me sermonibus inimicis, et sine causa impugnant me.

Non potest iusta causa odisse quod honestum et nobile est in homine homine. Nec potest aliqua justa causa odisse bonum et verum in Domino. Omnis impugnatio veritatis et omnis persecutio bonitatis oritur ex causa iniusta, scilicet in inferno. Spiritus infernales instabant antipathiam ad omnia bona et vera, ac imprimis antipathiam contra Jesum quem illi necare constituerunt. Eorum odium contra Iesum altum erat et ubique. Oderant eum sine causa. ¹⁹

---

Usus

---

Quandocumque conflictus in nobis oritur, praesertim cum inducit desiderium nostrum secundum veritatem vivendi, ibi pugna erit. conflictus cupiditatum contra intentiones bonas, oppugnatio mali per falsum, ac bonum per verum defendens; In omni tali pugna, unicum medium defensionis nostrum est verum ex Verbo Domini. Nobis haec pugna sola sollicitudinem sentiat. Sed multo magis res agatur. Dominus ipse per veritatem operatur, ut falsum discutiat, et bonitatem tueatur. Ita Dominus victoriam nobis in tentationis tempore operatur. Ergo ad usum, cum te ipsum invenies in conflictu, sive externo sive interna, sit tempus altioris ascendendi, confisus Domino et veritati verbi sui. Non des. Sicut scriptum est in hebreis scripturis: « Quanto magis afflixerunt eos, tanto plus multiplicati sunt et creverunt ».Exodus 1:12). ²⁰

---

"Cum venerit Paracletus"

---

26. Et cum venerit Paraclitus, quem ego mittam vobis a Patre, Spiritum veritatis, qui a Patre exit, hic testimonium perhibebit de me. 27. Et vos testimonium perhibebitis, quia ab initio Mecum estis.

---

Veritas quae nos in tentationis tempore defendit et roborat, « Paraclitus » appellatur. Securitas praesentiae Domini. Sicut dicit Jesus, "Et cum venerit Paraclitus, quem ego mittam vobis a Patre, Spiritum veritatis, qui a Patre exit, hic testimonium perhibebit de me".Johannes 15:26). Inter munera igitur Paracliti admoneat nos adesse Dominum. Sicut dixit Jesus discipulis suis in superiori capite, Non relinquam vos orphanos; Veniam ad te" (Johannes 14:8).

Verbum graecum, quod paracletus interpretatur, Parakletos (αράκλητος). Significat proprie "convenire" a para significatione "iuxta" et kletos "vocari vel invitari". Qua de causa etiam « Adiutor » seu Advocatus translatum est. Ceterum sive Paraclitus, Paraclitus, sive advocatus praeponamus, innuit nos soli non esse in pugnis tentationis. Pupilli non sumus. Dominum invitare possumus ad partem nostram. Gravis etiam est animadvertere Iesum constanter ad Paraclitum, vel adiutorem vel advocatum pertinere, uti Spiritum Sanctum. Verbi gratia, ad finem praecedentis capitis, dixit Jesus discipulis suis, "Adjutor Spiritus Sanctus, quem mittet Pater in nomine meo, docebit vos omnia, et recordamini omnia quae locutus sum vobis; vos" (Johannes 14:26). ²¹

Iesus constanter ante crucem et resurrectionem suam loquitur de mittendo Paraclito et de adventu Spiritus Sancti in futuro tempore . Et hoc ideo, quia processio glorificationis nondum completa est. Sicut superius in hoc evangelio dixit Ioannes, "nondum erat Spiritus Sanctus, quia Jesus nondum glorificatus erat" (Joh. iii. 22).Johannes 7:39). Sed tempus futuri illius eventus magis appropinquat. Ideo dicit Iesus: « Cum venerit Paraclitus, hoc testimonium perhibebit de me ».Johannes 15:26).

Id est, cum glorificatus est Iesus, et iam cum eis in persona non est, iterum ad eos venturus est, non secundum formam materialem quam assumpsit cum fuit cum eis in mundo, sed magis vult. sit cum eis in spiritu . Iesus semper cum illis erit ut Spiritus Sanctus, etiam in adversis eorum. Ibi erit, ut consoletur eos, confirmet eos, et perducat veritatem suam, et spiritum veritatis suae, ad memoriam eorum. Quemadmodum Iesus ad nos venit uti Spiritus Sanctus, memoriam nostram afferens veritatem quae de eo testatur, nos quoque missionem trademus aliis de Iesu testificandi. non solum in infantia et infantia nostra fuit, sed etiam in processu nostrae regenerationis. Sicut dicit Jesus, "Et vos testimonium perhibebitis, quia ab initio mecum estis" (Johannes 15:27). ²²

---

Usus

---

Cum praedominantis praecedentis capitis sonus unus consolationis et consolationis fuit, hoc caput cum dolore odii et persecutionis attingit quod discipuli obventuri sunt, praesertim cum de Iesu testificari nituntur. Per haec persecutionis tempora unica spes vincendi in Vitis cohaeret, id est in manendo in veritate quam eis Iesus dedit, praesertim veritatem ut se invicem diligant. In usu ergo esto, venire persecutiones. Dubia oriuntur. Tentaberis deserere tuas altissimas fines et aspirationes spirituales. Hoc tempus est manere Deo coniunctum, in Verbo Eius inhabitando eumque permittere ut veritatem quam hoc tempore in memoriam revocemus. Invoca nomen eius . Id est, orate pro timore. Ora pro intellectu pro iracundia. Orate pro pace eius pro anxietate. Sic Deus vobiscum erit adiutor, Spiritus veritatis, qui vos adiuvat, confirmabit et pugnabit pro vobis in tempore tentationis. Progredimini in nomine Domini . ²³

---

V:

650. "Bestia ascendens ex abysso faciet bellum cum illis." - Quod significet impugnationem ex infernali amore, constat ex significatione "bestiae", quod sit affectio naturalis hominis in utroque sensu (de qua sequitur); ex significatione "abyssi", quod sit infernum (de qua supra, n. 538): et ex significatione "bellum facere", quod sit impugnare; nam per "bella" in Verbo non significantur bella qualia sunt in nostro mundo, sed qualia in spirituali mundo, quae omnia sunt pugnae per falsa ex malo contra vera ex bono; quod talia per "bella" in Verbo significentur, constabit in sequentibus, ubi iterum "bella" nominantur. Ex his constare potest quod per quod "bestia ascendens ex abysso faciet bellum cum illis", nempe "testibus", significetur quod infernalis amor ex falsis mali impugnaturus vera boni.

[2] Antequam ostenditur quod per "bestiam" significetur amor seu affectio naturalis hominis, aliquid dicetur de impugnatione. Amor infernalis imprimis est amor sui; nam amor sui est amor proprii hominis, et proprium hominis non est nisi quam malum: quare quantum homo in illo amore est, tantum est contra Dominum, et inde contra bonum amoris et charitatis ac contra verum doctrinae et fidei, ita contra illos "binos testes": inde est quod inferna ubi amor sui regnat, sint inferna diriora et maligniora, ac e diametro contra Dominum, et inde jugiter impugnant bona amoris et fidei, quia illa sunt a solo Domino, et Dominus sunt illa apud hominem et angelum. Quod illa inferna sint diriora reliquis constare potest ex eo, quod continue spirent necem illorum qui confitentur Divinum Domini, proinde necem illorum qui in bono amoris et in bono fidei sunt in Dominum a Domino:

[3] quod illa inferna sint maligniora reliquis, est quia quantum homo in amore sui est, et simul in amore propriae intelligentiae, tantum ejus lumen naturale est in quodam quasi splendore; est enim amor sui sicut ignis, qui id lumen accendit; inde est quod ingeniose possint cogitare et ratiocinari contra Divinum, et contra omnia caeli et ecclesiae. Quandoque stupefactus sum quando audivi tales, credens quod etiam prae aliis potuissent adduci ad recipiendum fidem; sed animadverti quod hoc impossibile esset; nam quantum corporea, mundana et naturalia in luce fuerunt, tantum illis caelestia et spiritualia in caligine fuerunt; caligo visa est, quod prorsus furva cum immixto igneo esset: hoc multa experientia potuissem confirmare, si locus foret exspatiandi ad experientias. Amor sui est qui in specie hic intelligitur per "bestiam ascendentem ex abysso", quae bellum cum binis testibus fecit, et illos occidit.

[4] Quod "bestia" significet amorem seu affectionem naturalis hominis in utroque sensu, constare potest a permultis locis in Verbo: et quia hactenus ignotum fuit, et sicut alienum apparet, quod "bestiae" amorem seu affectionem naturalis hominis significent, necessum est ut id confirmetur e Verbo. Quod affectiones naturales per "bestias" significentur, est quia illae affectiones sunt prorsus similes affectionibus bestiarum, et inde homo ¹ qui non per bona et vera caeli imbuit affectiones spirituales, parum a bestiis differt. Nam homini prae bestiis superaddita est facultas spiritualiter cogitandi et inde volendi, ex qua eminenter potest res abstractas videre et percipere; et si spiritualis illa facultas non vivificatur per cognitiones veri et boni, et dein per fidem et vitam fidei, non melior bestiis est, nisi solum quod ex facultate illa superiore possit cogitare et loqui.

[5] Quoniam affectiones naturalis hominis significantur per "bestias", ideo affectiones illae, cum in mundo spirituali sistuntur videndae in forma animalium simili, apparent prorsus sicut formae variarum bestiarum; ut sicut agni, oves, caprae, haedi, hirci, juvenci, boves, vaccae, et quoque sicut cameli, equi, muli, asini, ut et sicut ursi, tigres, leopardi, leones, tum sicut canes et serpentes plurium generum: sed talia sunt modo apparentiae affectionum quae apud spiritus; quae cum apparent, etiam scitur ibi non solum quod inde sint, sed etiam a quibus; verum ut primum affectiones apud illos cessant, etiam apparentiae illae cessant. Ex his quoque constare potest unde est quod toties nominentur "bestiae" in Verbo.

[6] Sed ad confirmationes inde:

- Apud Davidem,

"Dominari fecisti Ipsum super opera manuum tuarum, omnia posuisti sub pedes Ipsius; gregem et armenta [omnia] , etiamque bestias agrorum, avem caeli et pisces maris" (Psalmuss 8:7-9 [B.A. 6-8]):

haec de Domino, de quo in toto illo capite agitur, deque dominio Ipsius super omnia caeli et ecclesiae: illa quae caeli et ecclesiae sunt, intelliguntur hic et alibi in Verbo per "opera manuum Jehovae"; et quia dominium Ipsius super illa est, et quia spiritualia per naturalia in Verbo exprimuntur, Verbum enim in sinu est spirituale, inde per "gregem", "armenta", "bestias agrorum", "aves caeli", et "pisces maris", non illa intelliguntur, sed spiritualia quae sunt caeli et ecclesiae: per "gregem" et "armenta" significantur spiritualia, et naturalia quae ex origine spirituali sunt; per "gregem", nempe per "agnos", "haedos", "capras", "oves", "arietes", spiritualia; et per "armenta", quae sunt "juvenci", "boves", "vaccae", "cameli", naturalia ex spiritualibus; per "bestias agrorum" significantur affectiones naturalis hominis, per "aves caelorum" cogitationes inde, et per "pisces maris" scientifica naturalis sensualis hominis; quid alioqui foret describere dominium Domini super alia?

[7] Apud eundem,

"Pluviam benevolentiarum stillare facis, Deus; hereditatem tuam.. laborantem confirmabis..; fera tua", coetus tuus, "habitabunt in ea" (Psalmuss 68:10, 11 [B.A. 9, 10]):

ibi manifeste "fera" pro populo qui recipit influxum Divini Veri a Domino; nam "hereditas Dei", per quam significatur ecclesia, dicitur "fera tua", coetus tuus, "habitabunt in ea"; per "pluviam benevolentiarum" significatur influxus Divini Veri ex Divina clementia.

[8] Apud eundem,

Jehovah "qui emittit fontes in fluvios, inter montes eant, potum praebent omni ferae, frangunt onagri sitim suam, juxta illos avis caelorum habitat, ab inter ramos edunt vocem: .... qui germinare facit gramen bestiae, et herbam in ministerium hominis ad educendum panem e terra. .... Disponis tenebras ut fiat nox, in qua prodit omnis fera silvae;.... mare magnum et latum spatiis, ibi reptile cui non numerus, ferae parvae cum magnis" (Psalmuss 104:10, 11, 12,] 14, 20, 25):

etiam haec de Domino, et per illa verba describitur instauratio ecclesiae apud gentes; quare per "feras", "bestias" et "aves" significantur talia quae apud hominem ecclesiae sunt.

[9] Sciendum est quod in pluribus locis nunc dicatur "bestia" et nunc "fera", et quod per "feram" non intelligatur fera in eo sensu quo capta est idea de feris; nam "fera" in Hebraea lingua derivatur ex voce quae significat vitam; inde pro "fera" in quibusdam locis potius dicendum est animal; quod etiam constare potest ex eo, quod "quatuor animalia" in quibus cherubi visi sunt, per quos significatur Divina providentia et tutela, apud Ezechielem (cap. ² Ezech. 1:10) nominentur "ferae"; pariter apud Johannem in Apocalypsi, ubi agitur de "quatuor animalibus circa thronum", per quae etiam intelliguntur cherubi. Sed usque in Verbo probe distinguitur inter "bestias" et "feras"; et per "bestias" significantur affectiones naturalis hominis quae sunt ejus voluntatis, et per "feras" affectiones naturalis hominis quae sunt ejus intellectus. Quia "fera" in lingua Hebraea derivatur ex voce quae significat vitam, ideo Eva uxor Adami ex illa voce nominata est. Hoc praemittitur ut sciatur quid per "feram" et quid per "bestiam" in proprio sensu significatur.

[10] Quid significatur per quod "Jehovah emittet fontes in fluvios, ut inter montes eant, potum praebent omni ferae agrorum, frangunt onagri sitim, juxta illos avis caelorum habitat", explicatum est supra (n. 483 [a]): quod "Jehovah germinare faciat gramen bestiae, et herbam in ministerium hominis, ad educendum panem e terra", significat instructionem et nutritionem naturalis et spiritualis hominis per vera ex Verbo, ut inde bonum amoris et charitatis; per "gramen" significatur verum naturalis hominis, quod est verum scientificum (videatur supra, n. 507); per "bestiam" significatur affectio ejus quae vult instrui et spiritualiter nutriri; per "herbam" significatur verum spiritualis hominis, per "hominem" intelligentia inde, et per "panem" significatur bonum amoris et charitatis, quod nutritur per vera: quia per "tenebras" et per "noctem" significatur lumen naturalis hominis, quod respective est sicut nox ad lucem spiritualis hominis, per "feram silvae" affectio scientificorum, per "mare magnum et latum spatiis" ipsum naturale, per "reptile cui non numerus" scientificum ibi, et per "feras parvas et magnas" variae affectiones, patet quid significatur per "Disponis tenebras ut fiat nox, in qua prodit omnis fera silvae; mare magnum et latum spatiis; ibi reptile cui non numerus, ferae parvae cum magnis."

[11] - Apud eundem,

"Serent agros et plantabunt vineas, et facient fructum proventus, et benedicet iis ut multiplicentur valde; et bestiam eorum non diminuet, ³ at diminuuntur et incurvantur prae vehementia malitiae et maerore" (Psalmuss 107:37-39):

agitur in toto illo capite de adventu Domini et de Redemptione ab Ipso; quod tunc illis vera, per quae apud illos implantabitur ecclesia, significatur per quod "serent agros, et plantabunt vineas"; quod inde illis bona ecclesiae et inde crescent vera, significatur per quod "facient fructum proventus", quod "Jehovah benedicet illis, ut multiplicentur valde"; quod tunc illis permansura sit omnis affectio bona naturalis hominis, significatur per quod "bestiam eorum non diminuet"; quod illae affectiones ⁴ alioqui periturae essent per mala, significatur per "Diminuuntur et incurvantur prae vehementia malitiae et maerore."

[12] Apud eundem,

"Laudate Jehovam, ...balaenae et omnes abyssi, .... fera et omnis bestia, reptile et" omnis "avis alae" (Psalmuss 148:7, 10):

in eo psalmo enumerantur perplura quae in mundo absque vita sunt, quae laudabunt Jehovam; sicut "ignis", "grando", "nix", "vapor", "ventus procellae", "montes", "colles", "arbores", "fructus", "cedri", tum etiam hic "ferae", "bestiae", "reptilia" et "aves"; quae tamen usque non laudare possunt Jehovam. Quis non videt quod recensio talium in Divino Verbo supervanea foret, si non quodlibet significaret aliquid apud hominem quod Jehovam laudare, hoc est, colere potest? Ex scientia correspondentiarum scitur quod "balaenae" significent scientifica naturalis hominis in communi, quod "abyssi" et "maria" ipsum naturale ubi scientifica sunt, "ferae" et "bestiae" affectiones naturalis hominis tam quae ejus intellectus quam quae ejus voluntatis sunt, "reptilia" sensuale quod est ultimum naturalis hominis, et "aves alae" cogitativum inde.

[13] Apud eundem,

Jehovah "qui praeparat terrae pluviam, qui germinare facit montes gramen, qui dat bestiae cibum ejus, filiis corvi qui invocant" (Psalmuss 147:8, 9):

singula haec etiam significant spiritualia quae sunt caeli et ecclesiae: quid ad Verbum, quod unice docet hominem viam ad caelum, quae sunt vera fidei et bona amoris, quod dicatur de Jehovah quod "praeparet terrae pluviam, germinare faciat montes gramen, det bestiis cibum, et filiis corvi qui invocant Ipsum"? Haec tamen usque digna Divino Verbo sunt, quando per "pluviam" intelligitur influxus Divini Veri, per "montes" bonum amoris, per "germinare facere gramen" instructio naturalis hominis per cognitiones e Verbo, per "bestias" affectiones naturalis hominis, quae desiderant inde nutriri; nutritio significatur per "dare cibum": et cum per "filios corvi" significentur naturales homines, qui in tenebricoso lumine ex fallaciis sunt de veris Divinis, in quali fuerunt multi ex gentibus, quare dicitur quod "det filiis corvi qui invocant", illi enim invocare Jehovam possunt, non autem filii corvi.

[14] Apud eundem,

"Mihi omnis fera silvae, bestiae in montibus millium; novi omnem avem montium, et fera agrorum meorum Mecum" (Psalmuss 50:10, 11):

haec quidem de sacrificiis dicta sunt, quod Dominus non illis delectetur, sed confessione cordis et invocatione; at usque per "feram silvae", "bestias in montibus", perque "avem montium" et "feram agrorum", significantur similia quae supra, nempe quae apud hominem ecclesiae sunt.

[15] Apud eundem,

"Justitia tua sicut montes Dei, judicia tua abyssus magna, hominem et bestiam servas, Jehovah" (Psalmuss 36:7 [B.A. 6]):

per "hominem" et "bestiam" significatur affectio interior quae spiritualis ex qua intelligentia, et affectio exterior quae naturalis ex qua scientia intelligentiae correspondens.

[16] Similia per "hominem" et "bestiam" significantur in sequentibus locis:

- Apud Jeremiam,

Dixit Deus Israelis, "Ego feci terram, hominem et bestiam, quae super faciebus terrae, per virtutem meam magnam" (27:5; ⁵ 36:29);

apud eundem,

"Ecce dies venient, ... quibus seminabo domum Jehudae semine hominis et semine bestiae" (31:27);

apud eundem,

"Adhuc audietur in loco hoc, de quo dicitis, Devastatus ille ut non homo et non bestia, et in urbibus Jehudae, et in plateis Hierosolymae devastatis, ut non homo et non habitator, et non bestia, vox gaudii et vox laetitiae" (33:10-12);

apud eundem,

"Desolatio erit" tota terra, "ut non homo et bestia" (32:43);

apud eundem,

"Percutiam habitatores urbis hujus, et hominem et bestiam; peste magna morientur" (21:6);

apud eundem,

"Ascendit contra" Babelem "gens a septentrione; haec ponet terram ejus in desolationem, ut non sit habitans in ea; ab homine usque ad bestiam se dimoverunt, abiverunt" (50:3);

apud eundem,

"Ira mea et excandescentia mea effusa est super locum hunc, super hominem et super bestiam" (Jeremias 7:20);

apud Ezechielem,

"Quando terra peccaverit Mihi, .... frangam illi baculum panis, et mittam in eam famem, et exscindam ex ea hominem et bestiam" (14:13, 17, 19);

apud eundem,

"Extendam manum meam super Edomum, et exscindam ex ea hominem et bestiam" (25:13);

apud eundem,

"Perdam omnem bestiam" Aegypti "desuper aquis multis, ut non turbet eos pes hominis amplius, nec ungula bestiae turbet illas" (32:13);

apud eundem,

"Multiplicabo super vobis hominem et bestiam ut crescant et fructificent" (Ezech. 36:11);

apud Zephaniam,

"Consumendo consumam omnia desuper faciebus terrae, ...consumam hominem et bestiam, consumam avem caelorum, et pisces maris, et offendicula cum impiis, et exscindam hominem a faciebus terrae" (1:2, 3, 4]);

apud Sachariam,

Dixit angelus qui venit ad metiendum Hierosolymam, "Curre, loquer...dicendo, Suburbia habitabit Hierosolyma, prae multitudin hominis et bestiarum in medio ejus" (2:7, 8 [B. A. 2:3, 4]);

apud eundem,

"Confortent se manus vestrae, .... quia templum aedificabitur; nam ante dies hos non fuit pretium hominis nec pretium bestiae, nam exeunti et intranti non pax ab hoste" (8:9, 10):

[17] in his locis per " ⁶ hominem" significatur interius seu spirituale, et per "bestiam" exterius seu naturale; proinde per "hominem" affectio spiritualis veri ex qua omnis intelligentia, et per "bestiam" affectio naturalis correspondens spirituali: quod exterius seu naturale per "bestiam" significetur, est quia homo quoad externum seu naturalem hominem non est nisi quam bestia; similibus enim cupiditatibus, et quoque voluptatibus, appetitibus et sensibus gaudet, sic ut homo quoad illa sit prorsus similis bestiae; quare naturalis homo potest animalis homo vocari: quod autem internum seu spirituale per "hominem" significetur, est quia homo quoad internum seu spirituale suum est homo; id gaudet affectionibus boni et veri talibus quae sunt apud angelos caeli; et quia homo per illud apud se regit naturalem seu animalem suum hominem qui bestia est.

[18] Quia homo spiritualis et naturalis per "hominem" et "bestiam" significatur, ideo in Historia Creationis (cap. 1. Genes.) memoratur quod eodem die, nempe sexto, creatae sint bestiae et quoque homo; et dein quod homini datum sit dominium super bestias. De creatione bestiarum et hominis eodem die, et de dominio hominis super bestias, ita legitur in Genesi,

"Dixit Deus, Producat terra animam viventem secundum speciem suam, [bestiam] et se movens, et feram terrae secundum speciem suam; et factum ita. Et fecit Deus feram terrae secundum speciem suam, et bestiam secundum speciem suam, et omne reptans humi secundum speciem suam.... Et dixit Deus, Faciamus hominem in imaginem nostram, secundum similitudinem nostram; et dominabuntur in pisces maris, et in avem caelorum et in bestiam, et in omnem terram, et in omne reptans quod reptat super terra. Et fuit vespera et mane dies ⁷ sextus" (1:24-31):

per "creationem caeli et terrae" in eo capite in sensu spirituali describitur nova creatio seu regeneratio hominis Ecclesiae Antiquissimae; inde est quod per "bestiam" ibi significetur externus seu naturalis homo, et per "hominem" internus spiritualis, et quod per "dominium super bestias" ibi intelligatur dominium spiritualis hominis super naturalem.

[19] Quod datum sit illius ecclesiae homini nosse omnes affectiones naturalis hominis, ob causam ut dominaretur super illas, significatur per haec verba in Genesi,

"Formavit Jehovah..ex humo omnem bestiam agri, et omnem avem caelorum, et adduxit ad hominem ad videndum quid vocaret id: et quicquid vocavit id homo, animam viventem, id nomen ejus; et vocabat homo nomina omni bestiae et avi caelorum, et omni ferae agri" (2:19 [, 20]):

per "vocare nomen" in sensu spirituali significatur nosse quale rei, seu qualis est; ita hic, quales essent omnes affectiones, cupiditates, voluptates, appetitus, tum cogitationes et inclinationes naturalis hominis, et quomodo concordarent et corresponderent affectionibus et perceptionibus spiritualis hominis: nam a creatione datum est spirituali homini videre omnia naturalis hominis, et simul percipere concordantiam et discordantiam ejus cum spirituali, ob causam ut possit regere illum, et admittere concordantia et rejicere discordantia, et sic fieri spiritualis, etiam quoad effectus, qui fiunt medio naturali homine. (Sed haec amplius explicata videantur in Arcanis Caelestibus, n. 142-146.)

[20] Quoniam per "hominem" in Verbo proprie significatur homo internus seu spiritualis, et per "bestiam" externus seu naturalis, ideo ex mandato Dei omnes bestiae et aves cum Noacho introductae sunt in arcam, de qua re ita in Genesi,

"Dixit Jehovah Noacho,.... De omni bestia munda accipias tibi septena septena, marem et feminam, et de bestia quae non munda bina, marem et feminam..": et accepit "de bestia munda et de bestia non munda, et de ave, et de omni quod reptat super terra; bina bina intrarunt ad Noachum in arcam, masculus et femina" (7:1-9):

per "diluvium" Noachicum in sensu spirituali describitur exitium Antiquissimae Ecclesiae, et quoque ultimum judicium super homines istius ecclesiae; et per "Noachum et ejus filios" in eodem sensu intelligitur et describitur ecclesia succedens, quae Ecclesia Antiqua vocanda est: inde sequitur quod per "bestias" introductas in arcam cum Noacho intelligantur affectiones naturalis hominis correspondentes affectioni spirituali, quae fuerunt hominibus istius ecclesiae. (Sed haec etiam videantur explicata in Arcanis Caelestibus.)

[21] Quoniam per "hominem" significatur internus spiritualis homo, et per "bestiam" externus seu naturalis, et per "Aegyptum" naturalis homo separatus a spirituali, qui prorsus est deperditus, et non amplius homo sed bestia, ideo ubi agitur de exitio Aegypti, memoratur

Quod Jehovah pluere fecerit grandinem, cui ignis fuit immixtus, et percusserit omne quod in agris ab homine usque ad bestiam (Exod 9:22-25).

(De qua re videantur etiam Arcana Caelestia.) Propter repraesentationem ejusdem rei, et inde significationem, etiam Jehovah percussit "omne primogenitum in terra Aegypti, ab homine usque ad bestiam" (Exodus 12:12, 29).

At vicissim apud filios Israelis, per quos repraesentata est ecclesia, mandatum est

Ut sacrificarentur Jehovae omnia primogenita de homine et de bestia (Numeri 18:15).

Quia talia repraesentata et inde significata sunt per "hominem" et "bestiam", ideo ex ritu sancto in Ecclesia Antiqua recepto,

Rex Ninives proclamavit jejunium, et mandavit ut non homo nec bestia quicquam gustarent et biberent, et quod homo et bestia operirentur saccis (Jonas 3:7, 8).

[22] Quoniam per "bestias" significantur affectiones in utroque sensu, ideo prohibitum fuit figuram ullius bestiae facere, de qua re apud Mosen,

Non facietis vobis "figuram ullius bestiae quae in terra, figuram ullius avis alae quae volat sub caelo, figuram ullius reptilis in terra, figuram ullius piscis qui in aquis sub terra" (Deutr. 4:17, 18):

causa erat, quia posteri ex Jacobo, qui propter repraesentationem ecclesiae apud illos vocabantur "filii Israelis", in externis absque interno fuerunt, hoc est, plerique mere naturales; quare si figuram alicujus bestiae aut avis sibi fecissent, quae significabant affectiones et similia, fecissent illas sibi idola, et coluissent. Haec etiam causa fuit quod Aegyptii, apud quos repraesentativa prae ceteris populis nota fuerunt, fecerint sibi figuras bestiarum, sicut vitulorum, serpentum et plurium aliarum, primitus tamen non propter cultum, sed propter significationem; sed posteri illorum, qui ab internis facti sunt externi, proinde mere naturales, inspexerunt illa non sicut repraesentativa et significativa, sed sicut sancta ecclesiae, et inde illis cultum idololatricum addixerunt. Inde est quod posteris Jacobi, quia prorsus externi homines erant, et inde corde idololatrae, prohibebatur figuram illarum sibi facere.

[23] Sicut pro exemplo, quod vitulos coluerint in Aegypto, et postea in deserto, erat quia "vitulus" significabat affectionem primam naturalis hominis una cum ejus bono innocentiae: quod gentes passim coluerint serpentes, erat quia "serpens" significabat sensuale quod est ultimum naturalis hominis et ejus prudentiam; et sic in reliquis.

[24] Quia "bestiae" significabant varia naturalis hominis, ideo etiam aliquoties mandatum est, quod cum devotioni darent urbes et regiones, etiam trucidarent bestias; ex causa quia "bestiae" repraesentabant mala et profana quae fuerunt apud homines qui devotioni dabantur. Quoniam omnes species bestiarum significabant varia quae apud homines ecclesiae sunt, ideo leges latae sunt de bestiis, quaenam edendae et quaenam non edendae (11): "quae edendae" significabant bona, et "quae non edendae" significabant mala; erat enim ecclesia illius temporis ecclesia repraesentativa, et ideo singula quae illis praescripta fuerunt, repraesentabant et significabant, praecipue bestiae; de qua re ita legitur apud Mosen,

"Distinguetis inter bestiam mundam et immundam, et inter avem immundam et mundam, ut non abominabiles faciatis animas vestras per bestiam et avem: .... et eritis Mihi sancti" (Leviticus 20:25, 26).

[25] Ex his nunc videri potest unde est quod sacrificia ex variis bestiarum generibus permissa fuerint, ut ex agnis, ovibus, haedis, capris, juvencis, bovibus, et ex columbis et turturibus; nempe, quia significabant spiritualia et naturalia ex origine spirituali; sicut "agni" innocentiam, "oves" charitatem, "juvenci" et "boves" affectiones naturalis hominis affectionibus spiritualis hominis correspondentes. Inde erat quod bestiae pro sacrificiis variarentur secundum causas propter quas offerebantur, quod non factum fuisset nisi singula sacrificia ex bestiis significavissent talia quae ecclesiae sunt.

[26] Quoniam homo ecclesiae hodie aegre adduci potest ad credendum quod per "bestias" et "feras" in Verbo significentur affectiones boni et veri, quae sunt homini ecclesiae, et hoc ex causa quia apparet alienum quod aliquid bestiae significaret aliquid hominis, ideo velim adhuc e Verbo afferre plura, quae confirmant:

- Apud Ezechielem,

"Dic ad..regem Aegypti et ad multitudinem ejus, Cui similis es in altitudine tua? Ecce Aschur cedrus in Libano, pulchra ramo et silva umbrosa alta facta est altitudo ejus prae omnibus arboribus agri, et multiplicati sunt rami ejus per aquas multas...; in ramis ejus nidificarunt omnes aves caelorum, et sub ramis ejus pepererunt omnis fera agri, ac in umbra ejus habitarunt omnes gentes magnae; pulchra fuit magnitudine sua: .... sed quoniam elatus es altitudine", exscindetur, "super ruina ejus habitabit omnis avis caelorum, et super ramis ejus erunt omnis fera agri" (31:2, 3, 5, 6, [7,] 10, [12,] 13):

per "regem Aegypti" et per "multitudinem ejus" significatur naturalis homo cum scientificis ibi; per "Aschurem cedrum in Libano" significatur rationale quod ex scientificis ab una parte et ab influxu veri spiritualis ab altera; per "pulchram ramo et silva umbrosa" significatur intelligentia per vera rationalia mediis scientificis;

[27] per "altitudinem prae omnibus arboribus agri significatur elevatio usque ad interius rationale quod ex spirituali; per "multiplicatos ramos per aquas multas" significatur copia per vera spiritualia quae ex cognitionibus veri ex Verbo; per "aves caelorum quae nidificarunt in ramis ejus" significantur cogitationes spirituales in rationalibus, nam rationale est medium inter internum spiritualem hominem et externum naturalem; per " [omnem] feram agri quae sub ramis ejus pepererunt" significantur affectiones scientificorum rationaliter perceptorum;

[28] per "gentes magnas quae in umbra ejus habitarunt" significantur bona affectionum in naturali homine; per "pulchram magnitudine" significatur intelligentia; at per "avem caelorum et feram agri quae super ruina ejus in ramis ejus habitabunt" significantur falsa cogitationum et mala cupiditatum, quae illi quia "elatus est altitudine", hoc est, quia superbivit ex amore propriae intelligentiae; quod cogitationes veri et affectiones ejus per "aves caelorum et feras agri" significentur, patet, nam etiam dicitur quod "gentes magnae in umbra ejus habitarunt."

[29]): hoc fuit somnium Nebuchadnezaris regis Babelis, et per id describitur instauratio ecclesiae caelestis et ejus incrementum usque ad suum fastigium, et postea ejus exitium propter dominationem etiam super sancta ecclesiae, et propter vindicatum sibi jus super caelum:

[30] per "arborem in medio terrae" significatur illa ecclesia; per "altitudinem ejus" significatur extensio perceptionis et inde sapientiae; per "prospectum ejus usque ad finem terrae" significatur extensio ejus usque ad ultima ecclesiae; per "folium ejus pulchrum" et per "florem ejus multum" significantur cognitiones et affectiones veri et boni et inde intelligentia; per "cibum omnibus in ea" significatur nutritio caelestis quae ex bono et inde veris; per "bestiam agri quae umbram in illa habebat", et per "aves caelorum quae in ramis ejus habitabant", significantur affectiones boni, et inde cogitationes et perceptiones veri, quae quia sunt cibi spiritualis, dicitur quod "ex ea aleretur omnis caro."

[31] Sed propter dominationem super sancta caeli et ecclesiae ex amore sui, super quae Babylonici tandem sibi jus vindicant, sequitur descriptio interitus ejus, per haec, "Vigil et Sanctus de caelo descendit, clamans, Excidite arborem, et amputate ramos ejus, discutite folium, dispergite florem, et fugiet bestia a sub illa, et aves e ramis ejus"; nam apud illos amor sui et inde elatio animi increscit usque dum jus sibi super sancta ecclesiae, immo super caelum, vindicant; quod cum fit, tunc omne ecclesiae perit, atque omnis perceptio et cognitio boni et veri; clauditur enim internum mentis ubi spirituale, et dominatur externum ubi naturale, et sic fit homo sensualis, usque ut parum differat a bestiis.

[32] , illius capitis, ubi haec verba,

"Rex dixit, Nonne hoc est Babel magna quam ego aedificavi in domum regni, per robur fortitudinis meae, et in gloriam honoris mei? Adhuc verbum in ore regis, vox e caelis cecidit, dicens Regnum transibit de te, et ab homine expellent te, et cum bestia agri habitatio tua; herbam sicut boves te gustare facient usque dum scias quod dominetur Altissimus in regnum hominis, et ei cui vult det illud."

[33] Quod per "Nebuchadnezarem" ut regem Babelis in initio significetur ecclesia caelestis et ejus incrementum usque ad sapientiae fastigium, constat quoque apud Danielem, ubi agitur de statua visa ab ipso in somnio: ibi dicitur,

"Deus caelorum filios hominis, bestiam agri, et avem caelorum, dedit in manum tuam, et dominari fecit te in omnes; tu es caput" statuae "quod est aurum" (2:37, 38):

per "caput statuae", quod erat ex auro, significatur ecclesia caelestis quae est omnium primaria; quod illa ecclesia per "regem Babelis" in principio significetur, est quia ecclesia, quae postea fit Babel seu Babylonia, incohat a cultu Domini et ex amore in Ipsum, et tunc apud illos regnat zelus extendendi et perficiendi illam per sancta bona et vera caeli; at hoc ex causa adhuc latente, quae est amor dominandi, qui tamen non erumpit nisi successive. Sed de hac re plura dicentur ubi agendum est de Babylonia.

[34] Apud Hoscheam,

"Feriam illis foedus in die illo cum fera agri, et cum ave caelorum et reptili terrae, et arcum et gladium et bellum frangam de terra, et cubare faciam eos secure, et desponsabo te Mihi in aeternum" (2:18, 19):

haec de instauratione novae ecclesiae a Domino, de qua ibi agitur. Quod tunc Jehovah, hoc est, Dominus, non facturus sit foedus cum fera agri, et cum avi caelorum, et cum reptili terrae, sed cum hominibus, apud quos instaurabitur ecclesia, patet: quare per illa significantur talia quae apud hominem sunt; nempe per "feram agri" affectio cognitionum veri, per "avem caelorum" cogitatio rationalis ex spirituali, et per "reptile terrae" scientificum naturalis hominis, in specie scientificum sensualis: quod tunc "arcum et gladium franget de terra" significat quod destructurus falsa impugnantia vera doctrinae; et quod non amplius aliquod discidium inter vera et falsa et inter bona et mala futurum, significatur per "Desponsabo te Mihi in aeternum."

[35] Apud Esaiam,

"Honorabit Me fera agri, dracones et filiae noctuae, eo quod dederim in deserto aquas, fluvios in solitudine, ad potandum populum meum electum meum" (43:20);

quod per "feram agri", "dracones" et "filias noctuae", hic non intelligantur fera agri, dracones et noctuae, patet, nam illae non honorare possunt Jehovam; quod homines ecclesiae sint qui intelliguntur, constat ex sequentibus, nam dicitur, "ad potandum populum meum, electum meum": quare per "feram agri" significantur affectiones cognitionum veri, per "dracones" ideae naturales, et per "filias noctuae" affectiones sensuales; nam sensuale afficitur veris et videt illa in tenebris, sicut noctua objecta in nocte:

[36] et quia illa significantur, patet quod gentes per illa intelligantur apud quas nova ecclesia instauranda erat, nam illi ante reformationem in obscura tali affectione et naturali cogitatione fuerunt: per "dare in deserto aquas, et in solitudine fluvios", significatur imbuere veris et inde intelligentia illos qui prius in ignorantia fuerunt; "aquae" sunt vera, "fluvii" sunt intelligentia, "desertum" et "solitudo" sunt ignorantia: "potare populum Jehovae et electum Ipsius", significat instruere illos qui in veris fidei et in bono charitatis sunt; "populus" dicitur de illis qui in veris fidei, et "electus" qui in bono charitatis.

[37] Apud Joelem,

"Nonne coram oculis nostris cibus excisus est e domo Dei nostri, laetitia et gaudium? .... Suspirat bestia, perplexa sunt armenta bovis, eo quod non pascuum illis; tum greges pecudum desolati sunt: .... bestia agri glocitat ad Te, quia exsiccati sunt rivi aquarum, et ignis comedit habitacula deserti" (1:16, 18, 20):

haec de statu ecclesiae, quando non ibi amplius sunt vera doctrinae et bonum vitae: per "cibum qui excisus est e domo Dei" significatur nutritio spiritualis quae est ex veris quae ex bono; "domus Dei" significat ecclesiam: "Suspirat bestia, perplexa sunt armenta bovis", significat defectum affectionum veri et inde cognitionum in naturali homine, et ex eo dolorem; "armenta bovis" significant illa quae naturalis hominis sunt in toto complexu:

[38] quod "non pascuum", significat quod non instructio; "greges pecudum desolati sunt" [l] significat defectum veri et boni spiritualis quae sunt fidei et charitatis; "bestia agri glocitat ad Te" significat dolorem illorum qui in affectione naturali et inde in desiderio cognitionum veri et boni: "exsiccati sunt rivi aquarum" significat vera doctrinae dissipata per amorem naturalem: "ignis comedit habitacula deserti" significat amorem illum et inde destructionem cognitionum veri; "habitacula deserti" sunt illa quae intellectus et voluntatis apud talem hominem sunt, quae alioqui receptura vera et bona ecclesiae.

[39] Apud eundem,

" [Ne] time tibi, terra, gaude et laetare, quod magnificaverit Jehovah faciendo; ne timete, bestiae agrorum meorum, quia herbosa facta sunt habitacula deserti, quia arbor feret fructum suum, ficus et vitis dabunt vim suam; filii Zionis, gaudete et laetamini in Jehovah" ( ⁸ 2:21-23).

[40] Quod "herbosa facta sint habitacula deserti" significat quod cognitiones veri et boni erunt apud illos apud quos non prius: "arbor faciet fructum" significat productionem boni vitae per cognitiones illas; "arbor" enim significat hominem ecclesiae, in specie mentem imbutam cognitionibus, et "fructus" bonum vitae: "ficus et vitis dabunt vim suam" significat productionem effectus ex bono naturali et simul spirituali: quia per "bestias agrorum", "arborem", "ficum" et "vitem" talia quae apud hominem ecclesiae sunt, significantur, ideo dicitur, "Filii Zionis, gaudete et laetamini in Jehovah; per "filios Zionis" intelliguntur qui ab ecclesia caelesti, ac "gaudere" praedicatur de jucundo boni ac "laetari" de amoeno veri.

[41] Apud Ezechielem,

"In die illo veniet Gog super terram Israelis, .... et tunc erit terrae motus magnus super terra Israelis, et contremiscent coram Me pisces maris, et avis caelorum, et fera agri, et omne reptile reptans super terra, et omnis homo qui super faciebus terrae" (38:18-20):

per "Gogum" significatur sanctum externum absque sancto interno, ita illi qui in tali sancto sunt: per "terrae motum" significatur mutatio status ecclesiae: quod "contremiscent pisces maris, avis caelorum, fera agri, reptile terrae et omnis homo", significat quod omnia hominis quoad illa quae ecclesiae sunt apud illum, mutabuntur; "pisces maris" sunt scientifica, "aves caelorum" sunt cogitationes inde, "ferae agri" sunt affectiones inde, "reptile terrae" sunt cogitationes et affectiones in sensuali corporeo, et "homo" sunt omnia illa a primis ad ultima. Quid alioqui foret quod illa coram Jehovah contremiscerent?

[42] Apud Sachariam,

Erit in die illo tumultuatio magna.... , Jehudah pugnabit contra Hierosolymam; .... et ita erit plaga equi, muli, cameli et asini, et omnis bestiae quae erit in castris illis.... : deinde omnis residuus ascendet.... Hierosolymam" (14:13-15):

ita describitur status ultimus ecclesiae veteris, et primus novae: status ultimus ecclesiae veteris describitur per "tumultationem magnam, quando Jehudah pugnabit contra Hierosolymam", per quae intelligitur mutatio tunc et pugna amoris mali contra vera doctrinae ecclesiae: per "plagam equi, muli, cameli, asini et omnis bestiae", significantur talia quae laedunt et destruunt ecclesiam, et vitam spiritualem hominum ecclesiae; et per "equos, mulos, camelos, asinos", illa quae illorum intellectus et illorum voluntatis sunt, proinde quae illorum cognitionum et affectionum; quid autem in specie per "equum", "mulum", "camelum" et "asinum" significatur, alibi dictum est; hic solum quod "bestia" significet affectionem naturalis hominis, et per "plagam bestiae" laesio et destructio affectionis illius.

[43] Apud Jeremiam,

"Quousque lugebit terra, et herba omnis agri exarescet? Propter malitiam ⁹ habitantium in ea consumentur bestiae et avis" (12:4):

per "terram" intelligitur ecclesia; per "herbam agri" significatur verum ecclesiae natum et nascens; per "lugere et "exarescere" significatur perire et per cupiditates dissipari; et per "bestias et avem" quae consumentur, significantur affectiones boni et inde cogitationes veri: quod hae periturae sint propter mala in ecclesia, sequitur; quare etiam dicitur, "propter malitiam habitantium in terra."

[44] Apud Esaiam,

"Relinquentur simul ¹⁰ avis montium, et ¹¹ bestia terrae; sed abominabuntur eum avis, et omnis bestia terrae eum contemnet (18:6):

haec de "terra inumbrata alis", per quam intelligitur ecclesia, quae ex obscuro, in quo est, imaginaria pro veris spiritualibus captat, et quae inde ex ignorantia in negationem illorum venit; per "avem" et "bestiam" etiam ibi significantur cogitationes veri et affectiones boni tam rationales quam naturales, quae dicuntur "abominari" et "contemnere"; quod avis et omnis bestia non abominaturae et contempturae sint, patet; sed affectiones boni et cogitationes veri, hoc est, ii qui in illis sunt.

[45] Apud Hoscheam,

"Latrocinantur, sanguines sanguines attingunt et contabescet omnis habitans in ea, ad feram agri et ad avem caelorum, etiamque pisces maris colligentur" (4:2, 3)

etiam hic per "feram agri" et "avem caelorum", ac per "pisces maris", similia significantur quae supra.

[46] Apud Ezechielem,

"Tu fili hominis dic omni avi omnis alae, et omni ferae agri, Congregamini et venite, congregate vos a circuitu super sacrificium meum quod Ego sacrifico vobis, sacrificium magnum super montibus Israelis, ut comedatis carnem et bibatis sanguinem; carnem fortium comedetis, et sanguinem principum terrae bibetis, arietes, agnos et ¹² haedos et juvencos, saginatos Baschanis omnes; comedetis adipem ad satietatem, et bibetis sanguinem usque ad ebrietatem de sacrificio meo quod sacrifico vobis: et satiabimini super mensa mea equo et curru, forti et omni viro belli: .... sic dabo gloriam meam inter gentes" (39:17-21):

haec dicta sunt de convocatione gentium ad ecclesiam, et de receptione veri doctrinae in bono amoris, quod est bonum vitae, ab iis, ac de eorum intelligentia in spiritualibus inde: quare per "avem omnis alae", et per "omnem feram agri", quae congregarentur a circuitu ad sacrificium magnum super montibus Israelis, intelliguntur omnes in quocunque statu sint quoad perceptionem veri et quoad affectionem boni; per "avem omnis alae" intelliguntur omnes qualicunque perceptione veri sint, per "omnem feram agri" omnes qualicunque affectione boni; per "congregari a circuitu significatur ab undeque qui extra ecclesiam;

[47] per "sacrificium magnum" significatur cultus Domini ex fide et amore, nam illum sacrificia in genere repraesentabant; et per "montes Israelis" significantur bona amoris spiritualis: per "comedere carnem" et "bibere sanguinem" significatur appropriare sibi bonum amoris et verum illius boni: per "comedere carnem fortium, et bibere sanguinem principum terrae", significatur appropriatio illa; "fortes" (seu boves) significant affectiones naturalis hominis, et "principes terrae" principalia vera ecclesiae: per "arietes", "agnos", " ¹³ haedos", "juvencos", "saginatos Baschanis", significantur omnia quae sunt innocentiae, amoris, charitatis et boni; "saginati Baschanis" bona naturalis hominis ex origine spirituali:

[48] inde patet quid significatur per "comedere carnem ad satietatem" et per "bibere sanguinem ad ebrietatem", nempe, quod implerentur omni bono amoris et vero fidei: per "satiari super mensa Domini equo et curru, forti et omni viro belli", significatur ad plenum instrui ex Verbo; per "equum" significatur intellectus veri, per "currum" doctrina veri, per "fortem et virum belli", significatur verum boni pugnans contra falsum mali et destruens illud: quia illa dicta sunt de convocatione gentium ad ecclesiam Domini, ideo dicitur, "Sic dabo gloriam meam inter gentes"; "gloria" significat Divinum Verum in luce.

[49] Quod per "avem omnis alae" et per "bestiam agri", illa significentur, constare potest ex locis hactenus explicatis; tum ex hoc apud Esaiam,

"Dictum Domini Jehovih congregantis expulsos Israelis, Adhuc congregabo illos ad congregatos ejus; omnis fera agrorum meorum, venite ad comedendum, omnis fera in silva" (56:8, 9):

per "expulsos Israelis", quos Dominus congregabit, significantur omnes in ecclesia ¹⁴ qui in veris ex bono sunt separati ab illis ibi qui in falsis ex malo; illi etiam intelliguntur per "feras agrorum Domini Jehovih", "agri" enim significant ecclesiam quoad implantationem veri doctrinae: gentes autem quae extra ecclesiam significantur per "feram in silva"; "silva" significat naturalem et sensualem hominem, et "fera" scientiam ejus ac inde obscuram intelligentiam: quod per "feram agri" et per "feram in silva" illa significentur, patet, nam dicitur, "Venite, omnis fera agrorum meorum, et omnis fera in silva, ad comedendum"; "comedere" significat instructionem et appropriationem.

[50] Quoniam pleraque in Verbo etiam oppositum sensum habent, ita quoque "bestia" et "fera"; in quo sensu "bestiae" significant affectiones malas, quae sunt cupiditates adulterandi et destruendi bona ecclesiae, et "ferae" significant cupiditates falsificandi et sic destruendi vera ecclesiae.

[51] In hoc sensu nominantur "bestiae" et "ferae" in sequentibus locis:

- Apud Ezechielem,

"Excitabo super illos Pastorem unum, qui pascet eos, Servum meum Davidem; Hic erit iis in Pastorem: .... tunc excidam iis foedus pacis, et cessare faciam feram malam e terra, ut habitent in deserto confidenter, et dormiant in silvis; .... non erunt amplius praeda gentibus, et fera terrae non devorabit eos, sed habitabunt confidenter, non terrefaciens" (34:23, 25, 28):

haec de adventu Domini, et de statu beato caeli et illorum ab ecclesia qui in novum caelum venturi sunt: per "Pastorem Servum Davidem", quem Jehovah excitabit, intelligitur Dominus, qui vocatur "Servus" ab inserviendo et ministrando, hoc est, usus praestando (videatur supra, n. 409 [b]): per "excidere illis foedus pacis" significatur conjunctio cum Domino per Divina procedentia ab Ipso, quae sunt bona amoris et vera doctrinae ex Verbo, ita per Verbum: per "cessare facere feram malam e terra" significatur quod non amplius illos invadent et perdent cupiditates et concupiscentiae malae:

[52] per "habitare in deserto confidenter, et dormire in silvis", significatur quod tuti erunt ab infestatione illarum, tametsi in illis et inter illas sunt; "desertum" et "silva" sunt ubi talia et tales sunt: (per haec simile intelligitur quod apud Esaiam 11:7-9): quoniam cupiditates mali et falsi perdunt hominem ecclesiae, ideo dicitur, "Non erunt amplius praeda gentibus, et fera mala non devorabit eos"; nam per "gentes" significantur cupiditates mali, et per "feras terrae" cupiditates falsi.

[53] Apud Jeremiam,

"Facta est hereditas..mea sicut leo in silva, edidit contra Me vocem suam, ideo odi eam; avis Zabuah hereditas...; circa quam avis; ..congregate omnem feram agri, venite ad comedendum; pastores multi perdiderunt vineam meam" (12:8-10):

haec de vastatione ecclesiae per falsa mali: per "hereditatem" significatur ecclesia; per "leonem e silva", qui contra Deum edidit vocem, significatur falsum mali in toto complexu; "avis Zabuah" significat ratiocinationes ex falsis; "fera agri" quae congregabitur ad comedendum, significat cupiditates per falsa destruendi vera ecclesiae; et quia intelligitur ecclesia quae sic destruitur, ideo dicitur, "Pastores multi perdiderunt vineam meam"; per "vineam" significatur ecclesia spiritualis, seu ecclesia quoad affectionem veri: quia per "vineam" significatur ecclesia, sequitur quod per "feram agri" significetur cupiditas falsificandi et sic destruendi vera ecclesiae

[54] Apud Esaiam,

"Non erit leo, rapax ferarum non ascendet eo, non invenietur ibi" (35:9):

agitur ibi de adventu Domini, et de regno Ipsius in caelis et in terris; et per "leonem" et "rapacem ferarum" similia significantur quae supra: quod non fera per "feram" ibi intelligatur, quisque potest videre.

[55] Apud Hoscheam,

"Occurram illis sicut ursus orbatus, et discindam clausuram cordis eorum, et consumam eos sicut immanis leo, fera agri diffindet eos" (13:8):

etiam hic per "leonem" et "feram agri" similia quae supra significantur.

[56] Apud Zephaniam,

Jehovah "extendet manum suam supra septentrionem, et perdet Aschurem, et ponet Niniven in vastitatem, locum siccum sicut desertum; et requiescent in medio ejus greges, omnis fera gentis, tam platea quam anataria, in malogranatis ejus pernoctabunt; vox cantabit in fenestra, siccitas in limine, eo quod cedrum ejus denudaverit; talis urbs laetabunda, habitans secure, dicens in corde suo, Ego, praeter me non amplius; quomodo facta est in vastitatem, cubile ferae, omnis transiens super ea sibilat, movet manum suam" (2:13, 14 [, 15]):

ita describitur vastatio ecclesiae per falsa doctrinae, quae ex propria intelligentia: per "septentrionem" super quam Jehovah extendet manum, significatur ecclesia quae in falsis; per "Aschurem" quem Jehovah perdet, significantur ratiocinationes ex falsis; per "Ninivem" quam ponet in vastitatem, locum siccum sicut desertum, significantur falsa doctrinae; per "greges", "feram gentis", "plateam" et "anatariam", significantur affectiones falsi, et ipsa falsa interiora et exteriora;

[57] per "malogranata" in quibus illae requiescent, significantur cognitiones veri ex Verbo falsificatae; per "vocem in fenestra" significatur praedicatio falsi; per "siccitatem in limine" significatur desolatio veri totalis; per "cedrum" quam denudavit, significatur rationale deperditum; per "urbem laetabundam habitantem secure" significatur doctrina falsi qua delectantur et in qua requiescunt; "dicens in corde suo, Ego, praeter me non amplius", significat fastum propriae intelligentiae; per "cubile ferae" significatur status ecclesiae vastatae quoad vera; per quod "omnis transiens super ea sibilet, moveat manum suam", significatur contemptus et rejectio illorum ab illis qui in veris et bonis doctrinae sunt.

[58] Apud Mosen,

"Dabo pacem in terra, ita ut secure cubetis, et non perterrefaciens, et cessare faciam feram malam e terra, et gladius non transibit per terram vestram" (Leviticus 26:6):

per "pacem in terra, ut secure cubent, et non perterrefaciens", significatur tutela ab irruptione falsi in ecclesia ex confidentia in Dominum; per "cessare facere feram, malam e terra" significatur immunitas ab affectione et cupiditate falsi; et per "gladium" qui "non transibit per terram", significatur quod falsum non amplius destruet verum.

[59] Apud eundem,

"Mittam crabronem ante te, et expellet Chivaeum, Cananaeum, Chittaeum ante te; non expellam eum ab ante te in anno uno, ne forte sit terra solitudo, et multiplicetur super te fera agri: parum parum expellam eum ab ante te, usque dum fructificeris et heredites terram (Exodus 23:28-30):

"mittam crabronem ante te" significat formidinem illorum qui in falsis ex malo sunt; "et expellet Chivaeum, Cananaeum et Chittaeum", significat fugam falsorum quae ex malis; "non expellam illum ab ante te in anno uno" significat fugam seu remotionem eorum festinam; "ne forte sit terra desolata" significat deficientiam tunc et parum vitae spiritualis; "et multiplicetur super te fera agri" significat affluxum falsorum ex jucundis amorum sui et mundi; "parum parum expellam illum ab ante te" significat remotionem per gradus secundum ordinem; "usque dum fructificeris" significat secundum incrementum boni; "et heredites terram" significat dum in bono sit et regeneratus. (Sed haec amplius explicata in Arcanis Caelestibus, n. 9331-9338, videantur)

[60] Similia significantur per haec apud Mosen,

"Expellet Jehovah Deus.. gentes.. coram te paullatim, non poteris [perdere] eas statim, ne multiplicetur contra te fera agri" (Deutr. 7:22 ¹⁵ ):

per "gentes" e terra Canaane a filiis Israelis expulsas et expellendas, significantur mala et falsa omnis generis; per "terram Canaanem" ecclesia, et per "filios Israelis" homines ecclesiae: quare per "feram agri" quae contra illos multiplicaretur, significantur cupiditates falsi ex malo: nam homo qui reformatur et regeneratur usque ut sit ecclesia apud illum, paullatim reformatur et regeneratur; e novo enim concipitur, nascitur et educatur, quod fit quantum mala et inde falsa, quae ei ex nativitate et hereditario insunt, removentur; quod fit non uno momento, sed per insignem cursum vitae; ex quibus patet quid in sensu spirituali intelligitur per quod "gentes non expellentur anno uno", sed "parum" et "paullatim", "ne multiplicetur contra te fera agri"; nam si mala et inde falsa confestim removentur, tunc homini vix aliqua vita foret; vita enim ejus, in quam natus, est vita mali et inde falsi ex cupiditatibus, quae removentur quantum bona et vera intrant; per haec enim removentur illa.

[61] Quoniam per "feram" in sensu spirituali ¹⁶ significantur cupiditates falsi ex malo, et per "aves" cogitationes et ratiocinationes ex illis, et quia homo ecclesiae per illas spiritualiter perit, ideo passim in Verbo, ubi agitur de vastatione ecclesiae, dicitur quod "darentur feris et avibus ad comedendum"; ut in sequentibus locis:

- Apud Davidem,

"Conculcat" vitem "aper in silva, et fera agrorum depascit eam" (Psalmuss 80:14 [B.A. 13]);

apud Hoscheam,

"Devastabo vitem ejus et ficum ejus, .... et ponam ea in silvam, et comedet ea fera agri" (2:12);

apud Ezechielem,

"Mittam super vos famem, et feram malam, et orbam facient te" (5:17):

haec de Hierosolyma, per quam intelligitur ecclesia.

Apud eundem,

"Ferae dabo eum ad devorandum" (33:27):

apud eundem,

"Oves dispersae sunt sine pastore, et in cibum omni ferae agri" (34:5, 8);

apud eundem,

"Ferae terrae et avi caelorum dedi te in cibum" (29:5):.

apud eundem,

"Super facies agri projiciam te, et habitare faciam super te omnem avem caelorum, et satiabo ex te feram omnis terrae" (32:4);

apud Jeremiam,

"Erit cadaver eorum in cibum avi caelorum et bestiae terrae" (16:4; 19:7; cap. 34:20 ¹⁷ );

apud Ezechielem,

"Avi volucris omnis alae, et ferae agri dedi te in cibum" (39:4);

apud Davidem,

"Dederunt cadaver servorum tuorum [cibum] avi caelorum, carnem sanctorum tuorum ferae terrae" (Psalmuss 79:2);

apud Jeremiam,

"Visitabo super eos quatuor generibus, ...gladio ad occidendum, et canibus ad trahendum, et avibus caelorum et bestiis terrae ad devorandum et ad perdendum" (15:3):

[62] in his locis per "feras et aves" significantur falsa ex cupiditate mali et ex ratiociniis: et quia per "gentes" in terra Canaane significantur mala et falsa religionis et cultus, ideo filii Jacobi cadavera gentium, quas bello occiderunt, non sepeliebant, sed avibus et feris relinquebant devoranda; sed hoc non ex mandato Divino, sed ex immanitate ipsi populo innata, ita ex permissione ut repraesentarentur talia.

[63] Apud Davidem,

"Hostis opprobrio afficit Jehovam, et populus stultus spernit nomen tuum; ne des bestiae animam turturis..; vitae miserorum tuorum ne obliviscaris in perpetuum" (Psalmuss 74:18, 19):

per "hostem" qui opprobrio afficit Jehovam, significatur infernum et inde malum: per "populum stultum" qui spernit nomen Ipsius, significantur falsa quae sunt contra vera doctrinae; "populus" dicuntur illi qui in veris sunt, et in opposito sensu qui in falsis, qui sunt "populus stultus"; et "nomen Jehovae" significat omne verum doctrinae et ecclesiae: "ne des bestiae animam turturis" significat ne det spirituale bonum illis qui in cupiditatibus mali sunt: per "vitam miserorum" significatur vita spiritualis oppressa a malis et falsis.

[64] Apud Habakuk,

"Violentia Libani operuit te, et devastatio bestiarum consternabit eas, propter sanguines hominum, et violentiam terrae, urbis, et omnium habitantium in ea" (2:17):

per "violentiam Libani" significatur vis illata veris a rationali homine e Verbo perceptis, "Libanus" enim significat ecclesiam quoad perceptionem veri ex rationali homine; per "devastationem bestiarum", quae consternabit, significatur destructio veritatum per cupiditates mali; per "sanguines" significatur violentia illata veris Verbi per mala; et per "violentiam terrae, urbis et omnium habitantium in ea", significatur vis illata veris et bonis ecclesiae, ac doctrinae ejus ex Verbo per falsa.

[65] Apud Mosen,

"Dentem bestiarum immittam in illos, cum veneno reptilium terrae" (Deutr. 32:24 ¹⁸ ):

per "dentem bestiarum" significatur sensuale quoad cupiditates mali; nam "dens" correspondet ultimo vitae hominis, quod est sensuale: per "venenum reptilium terrae" significantur falsitates inde, quae per fallacias sensualis hominis astute pervertunt vera.

[66] Apud Ezechielem,

"Quum intravi et vidi, ecce omnis effigies reptilis et bestiae, abominatio, et omnia idola domus Israelis depicta super pariete circumcirca" (8:10):

per haec et plura quae ostensa sunt Prophetae, significantur dirae cupiditates et falsitates, in quibus fuerunt Israelitae, propterea quod in externis essent et prorsus non in internis; et qui tales fuerunt, verterunt omnia repraesentativa in idololatrica; inde idololatria eorum, et quoque plurium gentium: et tunc per "bestias" et "reptilia", quorum imagines, propter significationem affectionum boni et prudentiae, sibi fecerunt, repraesentatae sunt dirae cupiditates mali et falsi: sic enim fit quando naturalis homo separatus a spirituali res sanctas intuetur; inde est quod appellentur "idola domus Israelis": per "parietem circumcirca", in quo depicta videbantur, significantur interiora ubique in naturali homine; nam per "tectum" significatur intimum, per "solum" seu "pavimentum" ultimum, et per "parietes" interiora, et per "domum" ipse homo quoad illa quae ejus mentis sunt; et naturalis homo est interior et exterior, et interior naturalis est ubi foeda hominis resident, et exterior non vulgat illa sed mentitur bona, justa et sincera.

[67] Quia "ferae" et "bestiae" significabant bona intellectus et bona voluntatis, quae sunt affectionum, et ab antiquis, qui noverunt correspondentias, figurae repraesentativae et significativae factae sunt, quas illi primitus non coluerunt; sed posteri, qui ab internis facti sunt mere externi, coluerunt illa sicut Divina in se; inde ferae et bestiae factae sunt idola: ut patet apud Esaiam,

"Incurvatus est Bel, inflexus est Nebo, sunt idola eorum ferae et bestiae" (46:1).

Legitur propheticum apud Esaiam,

De bestiis meridiei (cap. 30:6, seq.);

per quas significantur adulterationes boni et falsificationes veri, unde omnis generis mala et falsa apud illos qui ab ecclesia solum in externis sunt, oriuntur; "bestiae meridiei" dicuntur, quia apud illos qui habent Verbum, ex quo in luce veri, quae est "meridies", possunt esse.

[68] Apud Danielem,

Vidit in visione cum nox esset, quatuor bestias ascendentes ex mari; "prima erat sicut leo, sed alae aquilae illi; .... altera similis urso; .... tertia sicut pardus, cui alae quatuor; et quarta terribilis et formidabilis" (7:27 ¹⁹ ):

per "bestiam e mari" ibi significatur amor dominii, cui sancta Verbi et ecclesiae pro mediis inserviunt; et per "quatuor bestias" significatur incrementum ejus successive; quare ultima bestia dicitur "terribilis et formidabilis." (Sed illa videantur quoad partem supra, n. 316 [c] et 556 [a] , explicata.)

[69] Similia paene significantur in Apocalypsi,

Per bestiam ascendentem ex mari (13:1-10);

Per bestiam ascendentem ex terra (13:11-18);

Per bestiam coccineam (17:3);

Per bestiam ex abysso ( ²⁰ Apocalypsi 17:8):

(de quibus bestiis porro, cap. 19:19, 20; 20:10):

sed quaenam cupiditates mali et falsi per singulas "bestias" in specie significantur, videbitur infra ubi de bestiis illis agetur.

[70] Ex his nunc constare potest quid intelligitur per haec apud Marcum,

"Spiritus" Jesum "impellens fecit exire in desertum, et erat..in deserto dies quadraginta, .... et erat cum bestiis, et angeli ministrabant Ipsum" (1:12, 13):

Dominus per quod in deserto fuerit quadraginta diebus, repraesentabat durationem omnium tentationum, quas Ipse prae omnibus in universo terrarum orbe immanissimas subiit et sustinuit; nam per "quadraginta dies" significatur integra periodus et duratio tentationum; ita non quod tunc solum tentatus fuerit, sed quod a pueritia usque ad ultimum vitae suae in mundo; ultima tentatio fuit Ipsi in Gethsemane; per tentationes enim subjugavit omnia inferna, et quoque glorificavit Humanum suum: (sed de tentationibus Domini videatur in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 302): et quia tentationes existunt per malos spiritus et genios qui ab inferno sunt, ita per inferna, unde mala et falsa et eorum cupiditates et concupiscentiae assurgunt, ideo per "bestias" ibi, cum quibus fuit, non intelliguntur bestiae, sed inferna et inde exsurgentia mala; et per "angelos", qui ministrabant Ipsi, non intelliguntur angeli, sed Divina vera, per quae ex propria potentia vicit et subjugavit inferna. (Quod per "angelos" in Verbo significentur Divina vera, videatur supra, 130, 200, 302, 593.)

V: